มือปราบที่เฝ้าเวรยามออกไปเรียนให้หัวหน้าโหยวได้ทราบถึงสิ่งที่ ใต้เท้าสวีไหว้วาน จั๋วเหรินหาวได้ฟังก็พอจะรู้เจตนาของผู้ถูกคุมขัง
“ข้าจะเป็นคนไปบอกหลงจู๊ผู้นั้นให้เอง จะได้สืบต่อด้วยว่าตกลงคนที่มีบุญคุณความแค้นกับใต้เท้าสวีเป็นผู้ใดกันแน่?”
“ลำบากเจ้าแล้ว มือปราบจั๋ว”
จานเจิ้งเองก็จับตามองความเคลื่อนไหวของสำนักมือปราบอยู่ตลอด หลังจากใต้เท้าสวีถูกคุมขัง สำนักมือปราบนกกระจิบก็เขียนข่าวถึงการพบของบรรณาการจากต่างแคว้นที่หายไปในจวนสกุลสวี โดยเฉพาะหีบลวดลายเรือสำเภาตกแต่งด้วยทองข้างในเก็บหยกสลักชั้นดีทั้งห้าชิ้นที่ถูกส่งมาจากฮ่องเต้แคว้นเหลียน หลังจากที่สูญหายระหว่างทางในครั้งนั้นความสัมพันธ์ระหว่างแคว้นก็มีแต่ความคลางแคลงใจ ฮ่องเต้แคว้นเหลียนเขียนพระราชสาส์นมาขอให้หมิงฮ่องเต้ทรงไต่สวนหาคนผิดมาลงโทษ ส่วนฮ่องเต้แห่งแคว้นหมิงก็คิดว่าอาจจะเป็นเล่ห์กลของฮ่องเต้แคว้นเหลียนที่มิได้ส่งของชิ้นนั
