“บางทีสิ่งที่เจ้าเห็นอาจจะเป็นความจริงเพียงด้านเดียวก็ได้ เช่นนั้นเจ้าก็ควรสอบสวนทวนความให้รอบด้านเสียก่อนจึงค่อยตัดสิน”
กัวเจียงเยว่มองหน้าชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในสามบุรุษจอมเสเพลนิ่ง “อย่าบอกนะว่า คุณชายเถียนและคุณชายเหมาก็เป็นสายลับกับท่านด้วย”
“เจ้าเดาได้ถูกต้อง พวกเราทั้งสามล้วนทำงานอยู่เบื้องหลังความสำเร็จหลายๆ คดีของสำนักมือปราบเมืองหลวง คนชั่วส่วนใหญ่มักเกี่ยวพันหอโคมเขียว ในบ่อน หรือตามเหลาสุรา ในเมื่อพวกข้าล้วนชมชอบไปสถานที่เหล่านั้น เหตุใดจึงไม่คิดจะทำประโยชน์บ้างเล่า? เงินรางวัลในการสืบคดีข้าเองก็ได้มาไม่น้อย เรื่องพวกนี้ล้วนไม่เป็นที่เปิดเผย นี่เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนพาลเอาแต่รีดไถบิดาใช้ไปวันๆ สินะ”
“ท่านนี่ช่าง...” นางยกนิ้วขึ้นชี้หน้าเขา
จานเจิ้งกุมนิ้วของนางไว้ ดึงเข้ามาดูดจนนางหน้าแดงก่ำ นางรีบชักมือออกเพราะเกรงจะมีคนมาพบกัน
“ข้าเป็นสามีที่เจ้าภูมิใจได้ใช่ไหมเล่
