เวยฟางเดินกลับไปยังรถม้านางเรียกเอาฉู่เยว่และฉางเหมยให้ตามนางไปยังโรงน้ำชา ถึงอย่างไรนางก็ไม่เคยไว้ใจเฉียวต๋า คนผู้นี้มีเล่ห์ร้ายลึกซึ้ง เวยฟางไม่เคยคิดจะประมาท แต่ยามนี้นางมีข้อสงสัยที่จะต้องตีสนิทกับคนตรงหน้า หลังจากนั่งดื่มน้ำชาพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่ง นางก็ขอให้เฉียวต๋าพานางไปยังร้านเครื่องเรือนของเขา
“เจ้าอยากเห็นกิจการของข้าหรือ? ไม่แน่ว่าหากเจ้าได้เห็นว่าการค้าของสกุลเฉียวยิ่งใหญ่เพียงใด เจ้าอาจจะเปลี่ยนใจอยากจะร่วมสกุลกับข้า”
เฉียวต๋าดีดลูกคิดรางแก้วในใจ ยามนี้หากใต้เท้าเหมากับหม่าฮูหยินรับรองเวยฟางในฐานะญาติและเขาแต่งกับนางให้เป็นฮูหยินเอกก็พอไหวเพราะเขาย่อมได้อาศัยความเป็นหลานเขยของใต้เท้าเหมาขุนนางระดับสี่ในการเข้าหาบรรดาขุนนางอีกมากมายในเมืองหลวง
“ท่านพาข้าไปดูหน่อยเถิดเจ้าค่ะ ข้าได้ยินแต่คนเล่าลือกันว่าสกุลเฉียวร่ำรวยนัก ไม่รู้ว่าสู้สกุลโหลวได้หรือไม่?” เวยฟางรู้ว่าการมีคู
