“ตอนนี้ข้าอยากจะสืบเรื่องของเขานัก อยากรู้ว่าจริงๆ แล้วเขาทำอะไรบ้าง? แม้ที่ผ่านมาจะมีคนพูดกันว่าเหมาฮ่าวเป็นนักพนันจอมเสเพลแต่ข้าที่ได้อยู่ร่วมชายคากลับไม่ได้คิดเช่นนั้น”
ไฉซีฮันเหลือบตามองน้องสาวข้างบ้านที่เขาดูแลมาแต่เล็กแต่น้อย
“เจ้าสนใจเขาเช่นนี้ ดูเหมือนจะมีใจให้เขาแล้วกระมัง?”
“พี่ซีฮัน! ข้าจะไปสนใจเขาทำไมกัน? เขาดีแต่หาเรื่องข่มขู่ไม่ให้ข้ายุ่งเกี่ยวกับผู้อื่นและก็ไม่อยากให้ข้าประจบฮูหยินได้สำเร็จ”
ไฉซีฮันหัวเราะหึๆ มองดูใบหน้าและแววตาของเวยฟางแล้วก็พอจะเข้าใจ
“เขาคงดื่มน้ำส้มไปไม่น้อยล่ะสิ ถึงได้หาทางกีดกันเจ้าเช่นนั้น ก็เจ้ามีทั้งโหลวซีห่าวทั้งเฉียวต๋า”
“ข้ามีที่ไหนกัน? ข้าไม่ได้ชอบพวกเขาสักหน่อย” นางเสียงแหวจนคนเป็นพี่หัวเราะร่า
“นั่นๆ ข้าคิดแล้วเชียวว่าเจ้าอยากรู้เรื่องเขาขนาดนี้คงมิใช่แค่เรื่องสืบคดีหรอก เป็นธรรมดาที่เราสนใจผู้ใดแล้วย่อมอยากจะรู้ว่าแต่ละวันเขาอยู่อย่าง
