“ใช่ค่ะ คุณพ่อกำลังต้องการใช้เงิน แต่โรส... ไม่มี...”
“แล้ว... คุณโรสจะทำยังไงต่อไปครับ”
โรสิตาส่ายหน้าทั้งน้ำตา ภาวนาให้ตัวเองหายไปจากตรงนี้เสียที
ชาริลล์คิดว่าน้ำตาของโรสิตาไหลออกมาเพราะกำลังจนปัญญาเรื่องเงิน ทั้งๆ ที่แท้จริงแล้วหล่อนกำลังทรมานกับการที่ต้องหลอกลวงเขาต่างหาก
“ถ้าผมจะ... คือ... ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี ผม...”
เพราะเป็นสุภาพบุรุษมาตลอดชีวิตทำให้ชาริลล์รู้สึกลำบากใจนักกับสิ่งที่ต้องพูดออกไป แต่เขาสงสารหล่อน สงสารโรสิตา
“คุณโรสอย่าคิดว่าผมดูถูก หรือหาว่าผมตีค่าคุณต่ำไปนะครับ คือผมอยากจะให้เงินคุณโรสสักก้อน...”
เขาภาวนาให้โรสิตาไม่ลุกขึ้นมาตบหน้าเขา และเรียกเขาว่าไอ้ผู้ชายเฮงซวย ซึ่งมันก็สำเร็จเพราะไม่ใช่แค่โรสิตาไม่ตบ ไม่ตีเขา ไม่ด่าทอเขาแล้ว หล่อนยังมองเขาด้วยสายตาเทิดทูน และกล่าวขอบคุณออกมาอีกต่างหาก
“ขอบคุณ... ขอบคุณมาก... โรสจะไม่มีวันลืมพระคุณของคุณชาร์ล... จะไม่มีวั
