มือบางแสร้งดึงผ้าห่มให้ไปห่อตัวเองมากยิ่งขึ้น เพื่อให้พื้นที่กลางเตียงที่ป้ายเลือดจากนิ้วเอาไว้ปรากฏแก่สายตาคมของชาริลล์ และมันก็ได้ผล ชาริลล์อึ้งไปนานเลยกับสิ่งที่ได้เห็น เขามองจุดเลือดสาวกำมะลออยู่หลายอึดใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจ้องหล่อน มองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“ผม... ทำลายคุณ...”
“คุณชาร์ลไม่ผิดหรอกค่ะ โรส... โรสผิดเอง... ถ้าโรสไม่เริ่มต้นก็คง...”
ตอนนี้ชาริลล์ไม่สนใจแล้วล่ะว่าเหตุการณ์น่าสะอิดสะเอียนนี้มันจะเกิดขึ้นเพราะอะไร เกิดขึ้นจากความคิดของใคร แต่สิ่งที่เขารู้ในตอนนี้นั่นก็คือการรับผิดชอบโรสิตา ผู้หญิงที่เขาถูกตาต้องใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า
ดีเสียอีก... เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้เขาไม่ต้องเสียเวลาไปกับการตามตื้อตามจีบหญิงสาว
ชาริลล์บอกตัวเองให้คิดบวกเข้าไว้
“ช่างมันเถอะครับ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมคง... ต้องรับผิดชอบคุณโรส”
“รับผิดชอบ?!”
โรสิตาเบิกตากว้าง
