3 กลิ่นหอม
867 คำ
อีกด้าน
เสียงสองเท้าหนาของเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งวัยยี่สิบสองสูงร้อยแปดสิบแปดทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะใต้ตึกอาคารคณะบริหารที่อยู่ถัดไม่ไกลจากคณะเรียนของเขาสักเท่าไรซึ่งที่เขาต้องมานั่งอยู่ในคณะบริหารนั้นก็เพราะว่าอาจารย์ที่สอนวิชาทางเลือกพวกเขาอยู่ได้ย้ายมาดูแลคณะบริหารแทน
"มาวันแรกก็สั่งงานเลย ไอ้สัส รู้งี้ไปฝึกงานกับบ้านไอ้ธามก็ดี" เสียงมาร์คัสพูดขึ้นด้วยความหัวเสียหลังจากที่เขาตัดสินใจผิดเลือกลงทำโปรเจกต์จบแทนที่จะได้ไปฝึกงานกับทางบ้านของธามที่ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เกี่ยวกับการขายโครงการที่อยู่อาศัยที่ไม่ว่าจะเป็นแบบคอนโดมิเนียมหรือบ้านจัดสรรรวมไปถึงการซื้อ-ขายที่ดินที่จะสามารถเพิ่มมูลค่ากำไรให้แก่บริษัท ทำให้บ้านของธามนั้นติดท็อปตระกูลดังที่มีทรัพย์สินและทรงอิทธิพลอันดับต้น ๆ ของประเทศ
"พูดเหมือนง่าย บ้านไอ้ธามก็ไม่ได้ปล่อยขนาดนั้น" ตงตงหันไปพูดกับเพื่อนของตัวเองตามความจริง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนสนิทกับธามและตัวธามเองจะเป็นถึงลูกชายเพียงคนเดียวของบ้านแต่ว่าเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับงานหรือธุรกิจทางบ้านธามจะค่อนข้างเคร่งในระดับหนึ่งไม่เว้นแม้แต่เด็กฝึกงาน
"แต่กูว่าพ่อไอ้ธามก็ยังดีกว่างานโปรเจกต์จบของอาจารย์ลี่ว่ะ" มาร์คัสยังคงบ่นซึ่งธามเองที่นั่งอยู่ก็เงียบไม่พูดหรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ออกมา
"เปลี่ยนตอนนี้ทันไหมวะ" มาร์คัสเอ่ย
"ทันก็เหี้ยแล้ว เขาให้เวลาตัดสินใจเป็นเดือน ๆ เสือกไม่คิด" ตงตงบอกทำให้มาร์คัสตอบกลับหน้าเซ็ง
"ก็กูไม่คิดว่าโปรเจกต์จบแม่งจะยากขนาดนี้" ว่าแล้วใบหน้าดูดีก็หันไปมองยังเพื่อนสนิทที่เอาแต่นั่งฟังอยู่เงียบ ๆ
"มึงไม่อยากเปลี่ยนเหรอวะไอ้ธาม ไปฝึกบ้านมึงกัน ให้พ่อมึงช่วยพูด"
"ไม่อะ เสียเวลา"
"ไอ้สัส! แค่พ่อมึงกระดิกนิ้วก็ได้แล้ว"
"กูไม่อยากฝึกงาน" ดวงตาคมมองหน้าเอ่ยบอกเพื่อน
"ไอ้เหี้ย โปรเจกต์มันยากมากเลยนะเว้ย" มาร์คัสยังคงพยายามโน้มน้าวใจคนตัวสูง
"ไอ้มาร์คัส มึงลืมเหรอวะ ว่าไอ้ธามมันท็อปทุกวิชา"
"เออว่ะ ไอ้สัสเอ๊ย!" ปากหนาตอบกลับตงตงไปด้วยความหัวเสียไม่หยุดโดยเขาไม่อยากที่จะทำโปรเจกต์จบแล้วเมื่อได้เข้าไปดูรายละเอียดต่าง ๆ วันนี้ มันยาก...ยากเกินไปสำหรับเขา! ผิดกับเพื่อนเขาทั้งสองที่ค่อนข้างหัวดีเรียนเก่ง พวกเขาเรียนอยู่ที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมโยธาปีสี่เทอมหนึ่ง พวกเขาเลือกทำโปรเจกต์จบกันตั้งแต่เทอมแรกแล้วค่อยไปเก็บตัววิชาง่าย ๆ ในเทอมที่สอง โดยคณะสาขาที่พวกเขาเรียนอยู่นั้นจะเกี่ยวกับการออกแบบ วิเคราะห์โครงสร้าง สำรวจพื้นที่ต่าง ๆ ฯลฯ
"โธ่เว้ย กูอยากจะบ้าหรือกูดร็อปแล้วค่อยไปเลือกฝึกงานเทอมหน้าดีวะ"
"เลิกปัญญาอ่อน เดี๋ยวพวกกูก็ช่วยมึงอยู่ดี" ตงตงเอ่ย
"ถึงแบบนั้นก็เถอะ ไอ้สัสเอ๊ย! เครียด" มาร์คัสเอ่ยด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่ายกับความผิดพลาดในการเลือกแพลนการเรียนของตัวเองทว่าในขณะนั้นเอง...อยู่ ๆ ใบหน้าดูดีก็ต้องชะงักไปเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเดินผ่านไป
"จะว่าไปสาวบริหารแม่งก็งานดีเยอะเนอะ" คนตัวสูงพูดขึ้นด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไป จากหัวเสียในตอนแรกก็แปรเปลี่ยนเป็นสายตาแพรวพราวเจ้าชู้ตามประสาเจ้าของฉายาเสือผู้หญิงที่มักจะคอยล่าดาวคณะต่าง ๆ ของมหา’ลัยเกือบทุกชั้นปี ผิดกับตงตงที่เป็นหนุ่มยิ้มง่ายออกแนวไปทางรุ่นพี่ใจดีเรียนเก่ง ส่วนธามก็จะออกแนวร้ายเงียบไม่ค่อยพูดแต่เรื่องการล่าเหยื่อของเขา...มาร์คัสสิบคนก็สู้ไม่ได้ ธามมักจะใช้ความเงียบมีเสน่ห์ของเขาในการโจมตีเหยื่อจนตายใจ ถ้าถามถึงความร้ายกาจอันตรายก็ธามนี่แหละที่น่ากลัวและควรหนีห่างออกไปมากที่สุด
"ไอ้เหี้ยธาม มึงหลับตาเลยนะไอ้สัสไม่ต้องมอง คนนี้กูจอง" มาร์คัสรีบหันไปพูดใส่หน้าเพื่อนตัวเองเสียงดัง
"..." ธามก็นิ่งไม่พูดหรือเอ่ยอะไรออกมาเลื่อนสายตาไปทางอื่นอย่างไม่ได้นึกสนใจอะไรในตัวหญิงสาวคนนั้นอยู่แล้ว แต่แล้วอยู่ ๆ ดวงตาคมของคนตัวสูงก็ต้องชะงักไปเมื่อเหลือบไปเห็นร่างบางของใครบางคนกำลังวิ่งออกไปจากตึกบริหารด้วยท่าทีเร่งรีบน่าเอ็นดู ซึ่งเธอก็คือหญิงสาวคนนั้น...คนที่เข้ามาในลิฟต์เมื่อเช้าพร้อมกับเขาโดยที่กลิ่นหอมจากร่างเล็กนั้นที่ยังคงติดจมูกของเขาอยู่...
- ผู้เขียน
