2 ไม่ปลอดภัย
1356 คำ
"เฉียดไปนิด" เบย์หันไปพูดใส่หน้าร่างบางที่รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้องเรียน
"แหะ ๆ" วาวาก็ได้แต่ฉีกยิ้มแห้งให้คนเป็นเพื่อนพร้อมกับหยิบขวดน้ำในมือยื่นไปให้คนตัวเล็ก เบย์เองก็รับขวดน้ำไปด้วยท่าทีปกติซึ่งคำว่าเฉียดไปนิดที่เธอพูดออกมาเมื่อกี้นั้นก็คือวาวาได้วิ่งเข้ามาในห้องก่อนที่อาจารย์จะเดินเข้ามาเพียงแค่ไม่กี่เสี้ยววินาที
"ไปซื้อชีตเรียนแช็ปเตอร์นี้มายัง" เบย์มองหน้าถามเจ้าของใบหน้าใสที่นั่งอยู่ขึ้นโดยทันทีที่เธอพูดจบ ดวงตากลมโตราวกับเด็กญี่ปุ่นก็เบิกกว้างออกมาทันที
"เบย์..."
"เฮ้อ! เธอนี่นะ" ว่าแล้ว มือเล็กก็หยิบชีตการเรียนการสอนในคาบนี้ยื่นไปให้ร่างบางที่นั่งอยู่ด้านข้างอย่างรู้ทันในความขี้ลืม ความป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ของเพื่อนที่รู้จักและสนิทกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง
"ฮือออ ขอบคุณนะเบย์" ริมฝีปากบางยิ้มตาหยีบอกเพื่อนตัวเองด้วยท่าทีน่ารัก
"ตลอดแหละ ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันจนถึงวันนี้" เบย์เอ่ย
"ฮ่า ๆ ก็มันลืมนี่หน่า~" วาวาตอบกลับหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้างเสียงใสชวนเอ็นดูทำเอาเบย์ส่ายหัวออกมากับท่าทางของคนเป็นเพื่อนก่อนจะเอ่ยถามน้ำเสียงจริงจังขึ้น
"แล้วเรื่องทุนไปติดต่อหรือยัง"
"ติดต่อแล้ววว เดี๋ยวหลังเลิกเรียนต้องไปพบอาจารย์เขาเนี่ย" ปากเล็กยิ้มตอบโดยทุนที่ว่าก็คือทุนนักศึกษาเรียนดีที่เธอเป็นคนสอบได้ ทุนนี่จะเป็นการช่วยจ่ายค่าเทอมครึ่งหนึ่งซึ่งวาวาเองที่ใฝ่ฝันอยากจะเรียนที่มหา’ลัยเอกชนชื่อดังแห่งนี้ก็พยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลังเพื่อที่จะได้เข้าเรียนที่นี่ ดังนั้นเธอจึงอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อสอบชิงทุนแต่เท่านั้นยังไม่พอเมื่อได้เข้ามาเรียนที่มหา’ลัยเอชสมใจแล้ว คนตัวเล็กก็ยังคงพยายามหารายได้เสริมโดยการรับจ้างทำรายงาน ตรวจคำผิด จัดหน้ารายงาน ทำทุกอย่างที่จะสามารถแบ่งเบาภาระของพี่สาวตัวเองได้ โดยพี่สาวของเธอก็คือวิเวียนที่เพิ่งจะเรียนจบได้ไม่นาน สองสาวต่างเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างสู้ชีวิตในระดับหนึ่งเนื่องจากพ่อแม่ของเธอทั้งสองนั้นไม่ได้มีเงินมากพอที่จะสามารถส่งเสียการเรียนในระดับสูงได้ทำให้วาวากับวิเวียนต้องดิ้นรนด้วยตัวเองกันมาตั้งแต่เด็กด้วยฐานะทางบ้านที่ไม่ได้อำนวยเหมือนเด็กบ้านอื่น ๆ
"ดีแล้ว ฉันนึกว่าเธอจะลืมอีก"
"เรื่องนี้ไม่เคยลืมมม ถ้าลืมคงโดนพี่วิฆ่าปาดคอ"
"ฮ่า ๆ ฉันจะฆ่าเธอด้วยอีกคน"
"ฮือออ ใจร้าย" เจ้าของใบหน้าใสทำเสียงงอแงใส่เพื่อนตัวเอง
"หึ" เบย์ก็ส่ายหัวออกมากับความสดใสพวกนั้นที่เธอเจอมันจนชินก่อนจะได้สตินึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
"เดี๋ยวก่อน แล้วทำไมวันนี้เธอมาสาย?" หญิงสาวหันไปมองหน้าถามร่างบางอีกคนขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย เพราะโดยปกติแล้วนั้น...วาวาแทบไม่เคยมาเลตขนาดนี้มาก่อน อย่างน้อยก็มาก่อนอาจารย์เขาเกือบครึ่งชั่วโมง
"..." วาวาก็นิ่ง
"วาวา ทำไมมาสาย?" เบย์ยังคงมองหน้าถามคนตัวเล็กด้วยสายตาบีบคั้น
"คือ..."
"พูดมาอย่าโกหก หรือคิดปกปิดอะไรฉันทั้งนั้น"
"เฮ้อ...ก็เรื่องเดิมนั่นแหละ"
"เอามาอีกแล้ว?"
"อืม"
"ให้ตายเถอะ! มันคิดจะมีมารยาทบ้างไหม"
"..." วาวาก็เงียบไม่พูดหรือตอบอะไรกลับมา โดยเรื่องเดิมที่เธอหมายถึงก็คือรูมเมตของเธอในหอในของมหา’ลัยที่ชอบแอบพาแฟนหนุ่มเข้ามาในห้องทั้งที่เธอก็อยู่ด้วย ไม่เพียงเท่านั้น...คนตัวเล็กเองก็รู้สึกแปลก ๆ ไปกับสายตาของแฟนรูมเมตของเธอที่มักจะคอยลอบมองเธออยู่บ่อยครั้งทำให้วาวาไม่ค่อยสบายใจ อย่างวันนี้เธอก็ไม่สามารถที่จะอาบน้ำหรือแต่งตัวมาเรียนตามปกติได้เนื่องจากรูมเมตเธอเอาแฟนมานอนด้วยทำให้คนตัวเล็กที่รู้สึกถูกจ้องมองอยู่ตลอดเวลาไม่กล้าที่ทำอะไรจนทั้งสองออกไปแล้ว หญิงสาวจึงรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาด้วยความเร่งรีบจนเกือบสายอย่างที่เห็น
"ทำไมเธอไม่พูดบ้างล่ะวา มันชักจะเกินไปแล้วนะ ไม่ก็แจ้งพี่ที่ดูแลหอ"
"แจ้งไปก็เท่านั้น"
"เฮ้อ! แม่งเส้นใหญ่อีก" เบย์บ่นออกมาด้วยความหัวเสียหงุดหงิดแทนคนตัวเล็ก
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวลอง ๆ พูดดู"
"อย่างเธออะนะจะพูด? เหอะ แค่มันมองหน้า เธอก็หัวหดแล้ว"
"..." วาวาก็ได้แต่ยิ้มแห้งไปอย่างยอมรับความจริงในสิ่งที่คนด้านข้างพูด เธอเป็นคนประเภทไม่ชอบปะทะหรืออะไรกับใคร หรือเรียกง่าย ๆ ว่าไม่สู้คนนั่นเอง
"ให้ฉันไปพูดให้ไหมล่ะ" เบย์ถาม
"อย่าดีกว่า" หญิงสาวก็รีบส่ายหน้าตอบกลับเพราะไม่อยากจะไปสร้างปัญหาเพิ่มให้ใคร รูมเมตเธอยิ่งเป็นคนที่ค่อนข้างเอาเรื่องอยู่แล้วด้วยแล้วถ้าได้ปะทะกับเบย์ที่เอาเรื่องพอกัน...มันจะยิ่งไปกันใหญ่
"แล้วเธอจะทนอยู่อย่างนี้เหรอ?" เบย์มองหน้าถามเพื่อนนิ่งแววตาไม่เห็นด้วย
"..." วาวาก็ได้แต่เงียบไม่ตอบ
"วา มันไม่ได้ปลอดภัยนะ เท่าที่ฟังมา ฉันว่าเธอไม่ได้คิดไปเองหรอก แฟนยัยนั่นอยากทำอะไรเธอแน่ ๆ อะ แล้วเธอเองก็เป็นคนไม่ทันคนด้วย มันอันตรายนะ" ใบหน้าสวยเอ่ยบอกคนตัวเล็กน้ำเสียงเป็นห่วง
"อืม ฉันรู้" ริมฝีปากบางชมพูตอบกลับเสียงเบา
"รู้ก็ทำอะไรสักอย่างเถอะ อย่าอยู่กับอะไรที่ไม่สบายใจเลย"
"งั้น...ฉันย้ายหอดีไหม" วาวามองหน้าถามเพื่อนตัวเองขึ้นอย่างต้องการคำปรึกษา
"หอในเต็มหมดแล้วนะ ถ้าจะย้าย...ต้องหอนอกเท่านั้น"
"หอนอกเหรอ...เฮ้อ มันแพงน่ะสิ" ปากเล็กถอนหายใจเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าคิดไม่ตก เธอเองก็ไม่ได้อยากจะทนอยู่กับรูมเมตคนเดิมแต่เธอก็ไม่ได้มีเงินมากพอที่จะย้ายไปอยู่หอข้างนอกได้เพราะหอข้างนอกนั้นค่อนข้างแพงกว่าหอในเกือบเท่าตัว
"แต่มีที่หนึ่งไม่แพงนะ ฉันช่วยพูดให้ได้"
"หื้อ? ที่ไหนเหรอ"
"เป็นรุ่นพี่ที่สนิทของฉันเอง เขากำลังจะปล่อยเช่าห้องพอดี สนใจไปสอบถามก่อนไหมล่ะ"
"ถ้าถามแล้วไม่เช่า พี่เขาจะว่าไหม เพราะฉันต้องดูค่าใช้จ่ายแล้วก็ถามพี่วิก่อน" ดวงตากลมมองหน้าถามเพื่อน
"ไม่ว่าหรอก รุ่นพี่ฉันใจดีแถมโคตรรวย บางทีเขาอาจจะเห็นใจเธอก็ได้นะ"
"จะดีเหรอ มันจะดู..."
"โอ๊ย ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก ก็ลองไปถามก่อน ได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน"
"..." วาวาก็นิ่ง
"มันดีกว่าต้องไปทนต่อสายตาแฟนรูมเมตเธอนะ ลองไปถามเขาก่อนก็ไม่ได้เสียหายอะไร"
"อะ...อืม เอาแบบนั้นก็ได้"
"เยี่ยม! เลิกเรียนเดี๋ยวพาไปหารุ่นพี่ฉัน"
"โอเค แต่ขอฉันแวะไปหาอาจารย์นกก่อนนะ"
"ได้" ทันทีที่เบย์ตอบกลับมา ร่างบางที่นั่งอยู่ก็ยิ้มตาหยีออกมากับคำพูดของเพื่อนตัวเอง ยังไงก็ขอให้เธอ...ได้ย้ายหอใหม่ในงบที่สามารถสู้ไหวทีเถอะ เธอเองก็ไม่อยากจะทนอยู่กับสายตาบางอย่างจากแฟนของรูมเมตของเธอแล้วเหมือนกัน
- ผู้เขียน
