จุมพิตแผ่วเบาราวกับแมลงปอสัมผัสผิวน้ำนั้นสามารถทำให้บุรุษผู้หนึ่งถึงกับเกิดอาการที่เรียกว่าแข็งจนกลายเป็นหินทว่าภายในกลับพลุ่งพล่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ริมฝีปากงดงามของนางยกโค้งขึ้นน้อย ๆ ดวงตาพราวระยิบระยับในยามที่จับจ้องที่ริมฝีปากได้รูปสวยของเขา
มือของนางค่อย ๆ ไต่ลงไปตามลำตัวหนาแล้วพยายามแกะผ้ารัดเอวของเขาออก น้ำเสียงของจื่อรั่วอิงยามนี้ก็ดูเหมือนจะหวานฉ่ำยิ่งกว่าน้ำผึ้งเสียอีก
"สามีของข้า ข้าค้นพบว่าใบหน้าของท่านความจริงไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด อีกทั้งริมฝีปากของท่านก็ช่าง...น่ากินชะมัด"
"หุบปากของเจ้าเสีย"
น้ำเสียงดุ ๆ ของเขาไม่ได้ทำให้จื่อรั่วอิงกลัวเลยแม้แต่น้อย นางกลับทำใบหน้ายั่วเย้าล้อเลียนเขาได้อย่างน่ารัก ลี่หมิงอ๋องถึงกับสะอึกเมื่อนางโถมใบหน้าเข้ามาใกล้เช่นนี้
เขายังถูกนางเกี้ยวพาอย่างไร้ยางอาย หากเป็นก่อนหน้านี้คงได้รู้สึกไม่พอใจทว่ายามนี้กลับไม่ได้รู้สึกโกรธนางผู้นี
