หญิงงามอ่อนแอย่อมน่าสงสาร ผู้ชายก็คงเหมือนกันทุกคนถึงลุงอ๋องคนนี้จะดูเหี้ยมโหด แต่ที่ผ่านมาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นคนรักความยุติธรรมเพียงใด คิดได้ดังนี้จื่อรั่วอิงจึงเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวาน
"ท่านอ๋อง รั่วอิงไม่โกหกแล้วปล่อยข้าเถิดเพคะ ข้าจะเล่าให้ท่านฟัง หากท่านฟังแล้วจะเชื่อข้าหรือไม่"
ลี่หมิงอ๋องขมวดคิ้ว ก้มต่ำลงมาอีกครั้งมือของเขาคลายลงในที่สุด ครานี้จื่อรั่วอิงได้กลิ่นเหล้าจากลมหายใจของเขาชัดเจน รู้สึกหายใจติดขัดเป็นอย่างยิ่ง ถึงหนวดเคราจะรกรุงรัง แต่น่าประหลาดที่นางกลับสามารถมองเขาว่าใบหน้านี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอันใด เขาจ้องมองนางคล้ายจะมองเห็นกระทั่งทำให้จื่อรั่วอิงรู้สึกสับสน น้ำเสียงเย็นเยียบเอ่ยขึ้นมาว่า
"ขอเพียงเจ้าตรงไปตรงมากับข้า ข้าสัญญาว่าจะไม่สังหารเจ้า"
"จริงนะเพคะ"
จื่อรั่วอิงยิ้มแป้น ดวงตาเป็นประกายเอ่ยอย่างดีใจ ใบหน้างดงามในยามนี้ดูยั่วเย้ายิ่งนัก ลี่หมิงอ๋องบังเกิดควา
