สองพี่น้องทำหน้าสลด ราวกับจะขอร้องจื่อรั่วอิงว่าให้พาพวกนางไปด้วย ทว่าท่านย่ากลับจ้องเขม็งเด็กสาวทั้งสองจึงได้แต่ก้มหน้าหลุบตาต่ำทำบัญชีสินสอดต่อไป
จื่อรั่วอิงกระโดดโลดเต้นออกมาอย่างยินดี นางมองซ้ายมองขวาไม่พบผู้ใดจึงผลุบหายไปหลังจวนแอบตัวเองไว้หลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เสี่ยวหยุนเตรียมบันไดไว้รอนางอยู่ก่อนแล้ว
"เจ้าอ้วนเป่ารอคุณหนูอยู่ด้านนอกแล้วเจ้าค่ะ รีบไปเถิดก่อนที่ฮูหยินชราจะสงสัยว่าท่านหายตัวไปไหน"
"วันนี้ยาก สินสอดมีมากมายนับยังไม่ได้ถึงสิบส่วนเลยกว่าจะเสร็จก็คงดึกโน่นแหละท่านย่างกสมบัติเพียงนั้นต้องเฝ้าอยู่ไม่ห่างเป็นแน่ สงสารแต่น้องสี่น้องห้าต้องทนหลังขดหลังแข็งอยู่กับท่านย่าในนั้น"
จื่อรั่วอิงดึงหยกงาม ทั้งทองคำก้อนใหญ่อีกหลายก้อนออกมาจากรองเท้าทั้งสองข้าง โชคดีที่นางเตรียมการเอาไว้และทำที่ซ่อนจนหลบสายตาของท่านย่าได้
"เท่านี้น่าจะพอ ทั้งหยกทั้งทองนี่พอที่จะซื้อได้ทั้งหอเจ้าว่า
