“แปลกๆ แฮะ!!” แพรวพรรณบ่นพึมพำ
แต่แล้วเธอก็ต้องจำใจสงบปาก ภาคเดินเข้ามา เขาหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานของใบข้าว แพรวพรรณพยายามตะแคงหูฟัง แต่เธอไม่ได้ยินอะไรเลย
หลังภาคเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา แพรวพรรณเถลเก้าอี้เข้าไปใกล้ใบข้าว “เจ้านายคุยอะไรน้องข้าวคะ”
ใบข้าวถอนใจก่อนตอบ “เขาถามหาของที่เขาสั่งให้ข้าวทำเมื่อวันก่อนค่ะ” ใบข้าวจงใจเลี่ยงคำตอบ เธอบอกความจริงแพรวพรรณทั้งหมดไม่ได้
“อ้อ...” แพรวพรรณเถลเก้าอี้กลับไปทำงานตามเดิม
เธอพยายามไม่สงสัย แต่ก็อดไม่ได้ ระหว่างเจ้านายกับเพื่อนร่วมงานคนใหม่ มีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากล
“เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันน้องข้าว” แพรวพรรณชวน แล้วก็ฉวยกระเป๋าสตางค์มาถือ เตรียมตัวจะไปพักเที่ยง แต่...
ตืดดดดดดด...เสียงอินเตอร์คอมบนโต๊ะทำงานของเธอดังขึ้น
แพรวพรรณกดรับและรอฟังคำสั่ง “ใบข้าว ซื้อข้าวเที่ยงมาฝากฉันด้วย สตางค์ยังเหลือใช่ไหม ถ้าไม่พอก็บอกนะ” เปลือกตาแพรวพรรณกะ
