บทที่ 28
วศินยกมือไหว้ลินดา เมื่อถูกเรียกให้มาพบเป็นการส่วนตัวที่ห้องรับรองภายในโรงพยาบาล
“นั่งก่อนสิ”
“ขอบคุณครับ”
ลินดาที่มีเขมิกานั่งอยู่ข้างกายเชื้อเชิญอย่างเป็นมิตร และเมื่อเห็นวศินนั่งลงแล้วก็เอ่ยขึ้น
“ฉันจะไม่อ้อมค้อมหรอกนะ”
วศินมองหน้าลินดาด้วยความแปลกใจ “คุณผู้หญิงมีอะไรกับผมหรือครับ”
“นายเป็นคนรักเก่าของนัง...เอ่อ แม่งามระยับใช่ไหม”
วศินขบกรามแน่น ก้มหน้ามองมือตัวเอง และการนิ่งเงียบแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ลินดาพึงพอใจ
“ฉันอยากให้นายแย่งแม่งามระยับกลับไป”
วศินที่นั่งก้มหน้าอยู่เงยขึ้นทันที “คุณผู้หญิงไม่ชอบงามหรือครับ”
“ไม่ใช่แค่ไม่ชอบ แต่ฉันเกลียดมันต่างหาก ฉันไม่อยากให้มันเข้ามาเกี่ยวข้องกับคนในตระกูลของฉัน”
วศินกัดฟันแน่น และก็อดโกรธเคืองแทนงามระยับไม่ได้ “งามเป็นคนดีครับ”
“คนดีแต่จน ฉันไม่นับญาติด้วยหรอก และที่ฉันเรียกนายมาพบก็เพื่อให้นายร่วมมือกับฉัน”
วศินลุกขึ้นยืนจาก
