บทที่ 26
ไทเรลล์ก้าวลงจากรถ เขาส่งเสื้อสูทให้กับมาลี ก่อนจะเอ่ยถามถึงงามระยับกับสาวใช้
“คุณงามตื่นหรือยัง”
มาลีมองหน้าไทเรลล์อย่างงงๆ “คุณงามไม่ได้นอนนะคะ”
คิ้วเข้มหนาดกเลิกสูง ก่อนจะเอ่ยถามต่อ “แล้วตอนนี้คุณงามอยู่ที่ไหน”
สีหน้าของมาลีเจื่อนลง แต่ก็บอกออกมา “น่าจะอยู่...ที่สนามหญ้าหลังตึกน่ะค่ะ”
“ขอบใจ เธอไปเถอะ”
แล้วคนตัวโตก็ก้าวยาวๆ ตรงไปยังหลังตึก ซึ่งเขมิกาก็มองเห็นภาพนั้นพอดี จึงรีบไปรายงานลินดา
“คุณป้าคะ พี่ไทเรลล์กลับมาแล้วค่ะ”
ลินดาเหลือบตามองนาฬิกาที่ผนัง ก่อนจะส่ายหน้า “ไทเรลล์ไม่เคยกลับบ้านก่อนเวลาเลิกงาน หนูเข็มน่าจะตาฝาดแล้วล่ะ”
“แต่เข็มเห็นจริงๆ นะคะคุณป้า แล้วตอนนี้พี่ไทเรลล์ก็กำลังเดินไปที่หลังตึกด้วยค่ะ ถ้าพี่ไทเรลล์เห็นว่านังชั้นต่ำมันถอนหญ้าอยู่ พวกเราไม่แย่เหรอคะ”
ลินดาที่นั่งดูจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่อยู่หันมาจ้องหน้าเขมิกา ก่อนจะถามซ้ำ
“แน่ใจนะว่าหนูเข็มไม่ได้ต
