ผัวเด็กมันเถื่อน

ตอนที่4 โดนของ

เช้าวันต่อมาที่หน้าห้องโซน ลูกน้องของเขาเหงื่อตกเมื่อต้องกดรับสายลูกน้องคนสนิทของพ่อเขา

"สวัสดีครับนาย"

"ตอนนี้นายน้อยอยู่ไหน...." ปลายสายน้ำเสียงดูเย็นชาเล็กน้อย

"ตอนนี้นายน้อยกินอาหารอยู่ครับ" ลูกน้องโซนบอกเสียงเบาหวิวแทบจะไม่ได้ยินเสียง

"อิ่มหรือยัง"

"คิดว่าน่าจะใกล้อิ่มแล้วครับ"

"รีบพานายน้อยกลับมาบ้านให้เร็วที่สุดเข้าใจมั้ย"

"ครับนาย" ทันทีที่วางสายลูกน้องทั้งสองต่างก็รีบเช็ดเหงื่อตัวเอง

"เอาไงดีวะ...ตอนนี้นายน้อยกำลังมีความสุขอยู่ใครจะกล้าเข้าไปขัดขวางวะ"

"นั่นดิ....ไม่เข้าไปก็โดนฆ่าเข้าไปก็อาจจะรอด"

"เฮ้อ" ทั้งสองถอนหายใจเหนื่อยพร้อมกันแต่สุดท้ายก็หันหน้าเข้าประตู แล้วค่อยๆเปิดเข้าไปข้างในห้อง ที่ตอนนี้เจ้าห้องอย่างโซนพึ่งจะผ่าน มรสุมบทรักสุดโหดกับฝ้าย

"นายน้อยครับ" ลูกน้องโซนคนหนึ่งเรียกเขา ทั้งสองกลืนน้ำลายลงคอสายตาคมก้มลงมองเศษแก้วและแจกันที่แตกอยู่บนพื้น แม้กระทั่งเศษเสื้อผ้าของฝ้ายที่ถูกฉีกจนขาดกลายเป็นเพียงเศษผ้า

"มีอะไร" โซนก้าวลงจากเตียงเขารีบสวมเสื้อคลุมอาบน้ำยืนดูดบุหรี่ สายตาคมแอบมองฝ้ายผู้หญิงที่เขาพึ่งจะมีอะไรกับเธอทั้งคืน สภาพของเธอตอนนี้ใครเห็นก็ว่าตาย ตามร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกซ้ำ ดำเขียว นอนหมดสติบนเตียง ถ้าลุกไหวคงไม่ใช่คนแล้ว เล่นเอาถุงยางที่เขาซื้อไว้หลายกล่องถึงกับหมดไปในคืนเดียว

"นายน้อยต้องรีบกลับบ้านใหญ่ตอนนี้เลยครับ"

"หรือว่ามีเรื่องอะไรอีก"

"ออกไปรอข้างนอกก่อนไป....แล้วอย่าลืมเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาดห้องด้วยนะ"

"ครับนาย" ทั้งสองรีบเดินออกไปจากห้อง โซนเดินเข้าห้องน้ำทว่าเขาต้องชะงักเมื่อเท้าเหยียบอะไรบางอย่างที่เหนี่ยวเมื่อก้มลงมองก็เห็นเป็นถุงยางของเขา

"นี่กูเอาทุกมุมของห้องเลยเหรอวะ" โซนส่ายหัวก่อนจะรีบอาบน้ำ โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าฝ้ายที่ตอนแรกแกล้งหลับตอนนี้เธอใช้สองแขนที่ไร้เรี่ยวแรงพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น เพียงแค่เท้าเล็กจองเธอแตะที่พื้นร่างกายก็แทบทรุด

"เจ็บ" ฝ้ายรู้สึกเจ็บที่น้องสาวตัวเองราวกับว่ามันได้ฉีกขาด ฝ้ายพยายามลุกขึ้นอีกครั้งทว่าครั้งนี้สายตาที่เธอมีต่อโซนมันเด่นชัดขึ้นเมื่อเห็นเสื้อผ้าเธอที่ถูกฉีกขาดออกเป็นชิ้นๆอยู่ตรงหน้า มือเล็กกำหมัดแน่น โซนที่พึ่งอาบน้ำเสร็จชะงักเมื่อเห็นฝ้ายกำลังใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

"นี่ยังลุกไหวอีกเหรอ....นึกว่าตายไปแล้วนะ" เขาเดินมาหยุดต่อหน้าเธอแล้วพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยราวกับผู้ชนะที่ทำให้เธอแพ้ได้ ฝ้ายไม่พูดอะไรเธอเดินไปค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าเก่าๆของเธอ โซนขมวดคิ้วงงเล็กน้อย

เพี๊ยะ ทว่า ยังไม่ทันจะได้ถามฝ่ามือเล็กก็ตบเข้าที่ใบหน้าด้านซ้ายของเขาพร้อมกับเงินห้าร้อยใบหนึ่งที่ฝ้ายตั้งใจยัดมันใส่มือเขา

"นี่ค่าตัวนาย...ฉันให้" เธอพูดกับเขาเสียงดัง โซนกัดฟันกรอด

"เธอจะบ้าหรือไง....กูไม่ใช่ผู้ชายขายตัว"

"แต่ท่าทางของนายมันใช่....หิวโหยมากไม่ใช่เหรอนี่ไงค่าน้ำที่นายเสียไป" โซนก้มลงมองเงินห้าร้อยในมือของเขา

"หรือว่ามันน้อยไป....ก็เนอะนายไม่ได้บอกค่าตัวนายตั้งแต่แรกนิ"

"อีนี่.....อยากตายหรอกวะ" โซนตวาดเสียงดังจนฝ่ายสะดุ้งกลัวแต่ก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่กลัวทั้งที่ความจริงเธอกลัวเขาจนแทบจะเป็นลม

"ก็ดี....ฆ่าฉันเลยสิแล้วหนี้ที่ฉันติดนายจะได้หายไป"

"อย่าปากดีมาขู่กู" โซนบีบคอฝ้ายเขาเหวี่ยงเธอออกไปให้ฝ้ายเสียหลักล้มแม้จะรู้สึกเจ็บจนจุกแต่ก็ทำได้แค่อดทน โซนเดินเข้ามาใกล้เขากระชากผมยาวของเธอ แล้วฉุดให้เธอลุกขึ้นเดินไปที่กระจกฝ้ายหลับตาลงไม่อยากเห็นสภาพที่น่ารังเกียจของตัวเอง

"น้ำหน้าอย่างมึง....ได้กูเป็นผัวก็บุญหัวแล้ว"

"แล้วยังมีหน้าเอาเศษเงินมาให้กูอีก....เป็นแค่ผู้หญิงแก้ขัดกูแท้ๆยังมาทำปากดี" ตุบ ฝ้ายถูกเหวี่ยงอีกครั้งทว่าสายตาของเธอกับมองเห็นถุงยางที่ใช้แล้วเกลื่อนห้อง

"ไม่ต้องกลัว....ถุงยางนี่กูซื้อเองมันไม่รั่วหรอก"

"เหอะ.....รั่วไม่รั่วแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน" ฝ้ายหัวเราะทั้งน้ำตา

"เผื่อว่ามึงอยากใช้แผนสกปรกจับผู้ชายรวยๆด้วยการบอกว่าฉันท้องกับนายนะ"

"ไม่มีวัน.....ฝันอยู่เหรอ"

"ทำไมต้องฝัน....ก็เสียตัวเป็นผัวเมียกันจริงๆไม่ใช่เหรอ"

"หรือต่อให้ท้อง....คิดเหรอว่าพ่อเด็กจะเป็นนาย"

"ทำไม....คิดจะไปนอนกับคนอื่นหรือไงยังคิดว่าตัวเองสดเหมือนผักที่พึ่งเด็ดหรือไง"

"แล้วไง....กะอีแค่เสียตัวให้นายฉันต้องเสียใจร้องไห้อ้อนวอนให้นายรับผิดชอบด้วยเหรอ....ไร้สาระ"

"อะไรนะ"

"แค่เสียตัวให้ผู้ชายเลวๆมันไม่ทำให้ฉันตายหรอกแล้วไม่ต้องคิดมากว่าฉันจะจับนาย"

"เพราะว่าน้ำหน้าอย่างแก....ฉันไม่ลดตัวเอามาทำพันธุ์หรอก"

"มันจะมากไปแล้ว....อย่าลืมนะว่ามึงเป็นใครแล้วกูเป็นใคร"

"จะเป็นใครได้....เราสองคนมันก็แค่คนเคยเอากันเท่านั้น" ฝ้ายเดินเข้าไปหาโซน เธอเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย

"ปากดีแบบนี้ระวังจะวิ่งกลับมาหากู"

"ขอโทษนะบังเอิญว่าผู้หญิงอย่างอีฝ้ายไม่นิยมกินของเก่า"

"ไหนมึงลองพูดใหม่ดิ....ใครเก่า" โซนบีบคางมนแน่นตอนนี้เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้วเมื่อฝ้ายตั้งใจยั่วโมโหเขา

"เงินมีเป็นล้านทำไมไม่ซื้อปลามากินบ้างจะได้ไม่โง่"

"มึง"

"ขอโทษนะคะ....ป้าขอเข้ามาทำความสะอาดห้อง" ฝ้ายได้โอกาสรีบผลักโซนให้ออกห่าง โซนตวัดสายตาหันไปมองแม่บ้านด้วยสายตาไม่พอใจ เขาทั้งโกรธทั้งแค้นที่จู่ๆก็กลายเป็นผู้ชายขายตัว ฝ้ายไม่สนใจนอกจากรีบเดินออกจากห้อง

"ทีหลัง....หัดเคาะประตูก่อนเข้ามาด้วยนะป้าไม่อย่างนั้นจะไม่ได้เป็นโรคตาย" โซนเดินมากระซิบข้างหูแม่บ้านด้วยน้ำเสียงเหี้ยม

ด้ายฝ้ายที่กำลังเดินมาหารถเธอรู้สึกเจ็บแต่ก็ทนฝืนกลับให้ถึงบ้าน

"ฝ้าย...ทางนี่" ข้าวแกงรีบขับรถมารับฝ้ายเพื่อพาเธอไปหาหมอ

"ข้าวแกงมึงมาได้ไงวะ"

"กูเป็นห่วงมึงไงเลยมารอรับไปเร็วรีบไปหาหมอกันก่อนที่มึงจะเป็นลมเป็นแล้งไป" ข้าวแกงรีบประคองฝ้ายขึ้นรถโดยที่พวกเธอไม่รู้เลยว่า โซนแอบมองพวกเธออยู่ห่างๆ

สองชั่วโมงต่อมาที่ห้องนอนบ้านฝ้าย

"ดีนะที่มึงไม่เป็นอะไรมาก...."

"กีฉีกเนี่ยนะไม่เป็นอะไรมาก....มึงบ้ารึเปล่าเนี่ยข้าวแกง"

"ก็ยังดีไม่ใช่เหรอ.....บางคนเลือดตกยางออกหนักกว่านี้เลยนะเท่าที่ฉันรู้"

"แต่ก็ขอบใจมึงมากเลยนะที่เป็นห่วง"

"ไม่เป็นไรอย่างไงเราก็เพื่อนกันมีอะไรโทรหากูได้ตลอดเลยนะ"

"อืม....มึงกลับบ้านเถอะกูอยากพักผ่อน" ฝ้ายบอกข้าวแกงด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ข้าวแกงพยักหน้าเธอรีบเดินออกมาจากห้องปล่อยให้ฝ้ายอยู่ในห้องคนเดียว ฝ้ายรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอก้มลงสำรวจร่างกายตัวเองที่เต็มไปด้วยรอยซ้ำ นิ้วเรียวสวยแตะลงที่รอยกัดบนห้องทันใดนั้นเองที่หยดน้ำตาของความเจ็บปวดก็ไหลออกมา ฝ้ายทรุดลงนั่งร้องไห้ ภาพโซนที่มีอะไรกับเธอมันยังคงชัดเจนอยู่ในหัวต่อให้พยายามลบกับยิ่งจำมากขึ้น

"ฉันเกลียดแก....ไอ้เลว" ฝ้ายตะโกนด่าโซนเสียงดัง ทว่าคนที่กำลังโดนต่อว่ากับนั่งอมยิ้มอยู่ในรถคนเดียว จนลูกน้องที่กำลังขับรถถึงกับต้องถามเมื่อเห็นความผิดปกติ โซนรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"นายน้อยกำลังคิดอะไรอยู่ดูเหรอครับ...ผมเห็นนั่งยิ้มมานานแล้ว"

"เปล่า....แค่คิดอะไรนิดหน่อย"

"คิดอะไรเหรอครับ"

"ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปากดีเท่าเธอมากก่อนโคตรชอบเลยวะ"

"ให้พวกผมไปลากตัวเธอมาอีกมั้ยครับ"

"ไม่ต้อง.....กูมีวิธีของกูที่จะทำให้เธอกลับมาหากูเองโดยที่กูไม่ต้องทำอะไร" โซนแสยะยิ้มเมื่อคิดถึงใบหน้าของฝ้าย น้ำเสียง ท่าทางที่รังเกียจเขาของเธอ ไหนจะคำพูดที่แสนจะปากดีมันทำให้แอบชอบเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนเลยที่กล้าปากดีท้าทายเขาเหมือนเธอ