EP.20
แสงแรกแห่งวันใหม่โผล่พ้นทิวป่าลำไยอันรกครึ้ม นกกาหลากหลายชนิดต่างแตกรังแย่งกันออกหากิน ถนนคอนกรีตที่พาดเข้าสู่บ้านเรือนไทยหลังเก่าเต็มไปด้วยหญ้ารก เศษกิ่งไม้ใบไม้วางระเกะระกะขวางอยู่บนถนน ในเวลานั้นรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีขาวก็เคลื่อนช้าๆ เข้ามาก่อนจะจอดสนิทที่ถนนหน้าประตูทางเข้าอาณาเขตของเรือนบุษยา
ประตูทางด้านคนขับเปิดออก เผยให้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีใบหน้าคมเข้ม จมูกโด่งจนเป็นสัน ริมฝีปากเม้มสนิท ขณะที่เขาป้องมือบังแสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องลอดหมู่แมกไม้เข้ามา มองไปที่ตัวเรือนที่ร่มครึ้มอย่างพินิจด้วยความรู้สึกที่แตกต่างจากความรู้สึกที่เป็นจริงเป็นอย่างมาก
ความรู้สึกที่ลอยผ่านคล้ายดั่งมีห้วงอารมณ์แห่งความอาลัยและเสียใจ แทนที่จะเป็นอาการดีใจและตื่นตะลึงเสียมากกว่า
ทำไมเขาถึงได้เป็นเช่นนั้น สุรชัยถามตัวเอง หากแต่มันก็ไม่ได้รับคำตอบอยู่ดี
“นี่นะหรือ บ้านที่คุณพูดไว้” เขาถามด้วยเสียง
