ฉันเลือกทิ้งรถไว้ ขึ้นรถไปทานข้าวกับปัทม์ข้างนอกเพื่อไม่ให้เป็นเป้าสายตา
“เรามีเรียนบ่ายสองนะ กลับมาส่งให้ทันด้วย” ฉันบอกปัทม์ที่ยิ้มไม่หุบ
“ที่มาทานข้าวด้วยเพราะอยากหนีจากเพื่อนๆ ที่จะมารุมเราหรอกนะ ขี้เกียจตอบคำถาม อย่าคิดว่าเราจะหลงเชื่อปัทม์ง่ายๆ” ฉันบอกปัทม์ แต่ในใจรู้แก่ใจว่าใจอ่อนบ้างแล้ว เป็นใครจะไม่ใจอ่อน เดือนมหา’ลัยที่ทั้งหล่อรวย มาจีบต่อหน้าเพื่อนๆ แบบนี้ ต้องเกิดกี่ชาติถึงจะมีโอกาสแบบนี้เกิดขึ้นอีก
“มีเวลาเกือบสองชั่วโมง งั้นเราจะพาไปทานอาหารที่อร่อยที่สุด” ปัทม์บอกแล้วขับรถไปเรื่อยๆ และเลี้ยวจอดรถที่ร้านหรูแห่งหนึ่ง
“ไม่เอาร้านนี้” ฉันพูด
“ไม่ต้องเกรงใจ เราเลี้ยงเอง”
“ไหนบอกจะไม่ใช้เงินแก้ปัญหา” ฉันเอาคำพูดของปัทม์มาพูด
“งั้นเหมือนดาวเลือกร้านมาเลย” ปัทม์ให้ฉันตัดสินใจ เข้าทางสิทีนี้
“กลับไปกินร้านลาบแถวหน้ามอ อยากกินลาบ กับต้มแซ่บ”
“ห๊ะ!!”
“กินไม่เป็นเหรอ?”
“กินไ
