ยัยหมูอ้วนของผม

ผมชื่อ ปัทม์ อายุ20ปี ซิ่วมาจากมหาวิทยาลัยอื่น เป็นเดือนมหาวิทยาลัยที่ฮอตที่สุดในปีนี้ เกิดมาหล่อและรวยโดยกำเนิด ผู้หญิงมีให้เลือกมากมาย ชอบใช้เงินแก้ปัญหา ตามประสาลูกคนเดียวที่พ่อแม่โคตรรักและเอาใจ เพราะการโดนพ่อแม่สปอยล์นี่แหละครับ ผมเลยได้ย้ายมาอยู่คอนโดเล็กๆ เพียงเพราะย่าไม่อยากให้ผมฟุ่มเฟือยเกินเหตุ แต่ท่านก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดที่ว่าจะให้ผมลำบาก ท่านยกคอนโดเล็กๆ ใกล้มหาวิทยาลัยให้ผมอยู่ ยกรถให้ผมหนึ่งคัน จ่ายค่าเทอมให้ จ่ายค่าน้ำค่าไฟให้และมีเงินค่าใช้จ่ายให้ผมบริหารด้วยตนเองเดือนละสามหมื่น ให้ตายเถอะเงินสามหมื่นผมเคยใช้หมดช้าสุดก็ภายใน10วัน แต่ผมต้องมานั่งบริหารเงินสามหมื่นให้อยู่ถึงเดือน คอนโดผมมีห้องนอนแยกเป็นสัดส่วนจากห้องโถง ที่มีทั้งห้องรับแขก ห้องครัว รวมกัน ห้องน้ำก็อยู่นอกห้องนอน ไม่ค่อยสะดวกเหมือนตอนอยู่บ้าน เพื่อนบ้านข้างห้องก็ไม่ค่อยน่าอภิรมย์ เพราะด้านซ้ายก็ผู้ชายวัยทำงาน ด้านขวาก็ผู้หญิงอ้วนๆ คนหนึ่งที่อยู่วิทยาลัยเดียวกันกับผม เจอกันบ่อยสุดเพราะดันอยู่คณะเดียวกันกับผมคือคณะบริหารธุรกิจ แต่เรียนคนละเอกกับผม ผมเรียนการตลาดเพราะคิดว่าง่ายที่สุด (แต่คิดผิด ทฤษฎีเยอะโคตร) ส่วนเหมือนดาวเรียนการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ซิ่วมาจากที่อื่นเหมือนกันกับผม ไม่ใช่ว่าเธอซิ่วเพราะเรียนไม่ได้ เธอฉลาดและเก่งมาก แต่ที่ซิ่วมาเพราะรู้ว่าสาขาที่เรียนมันไม่ใช่ทางขอเธอ “เหมือนดาว!” ผมเรียกเธอ “มีไรปัทม์” เหมือนดาว หน้าตาธรรมดา ผิวขาว สูงเท่าไหล่ของผม น่าจะสัก165ได้ ส่วนน้ำหนักน่าจะ75ขึ้นไป เป็นคนอัธยาศัยดี เด็กเรียนดี แต่ถ้าผอมและสวยจะดีกว่านี้มาก “ว่าจะขอยืมเลกเชอร์วิชากฎหมายทางธุรกิจ” ผมถามยืมเลกเชอร์วิชาของคณะที่เรียนเซคเดียวกันกับเธอ “อืม ดึกๆ ได้ป่ะ พอดีแฟนเราเอาไปถ่ายเอกสารอยู่” เหมือนดาวตอบหน้าตายิ้มแย้ม เหมือนดาวมีแฟนในเอกเดียวกัน ที่คบกันมาตั้งแต่เทอมแรก จนถึงเทอมนี้ “ได้ๆ ขอบใจนะ” ผมบอก ในขณะเดียวกัน นิ้ง เด็กบัญชี มหาวิทยาลัยอื่นที่ผมคุยๆ อยู่ก็ออกจากลิฟต์กำลังเดินมาทางผมตามที่นัดไว้ ผมชอบคบเด็กต่างมหาวิทยาลัยมากกว่าครับ เพราะการสับรางง่ายกว่า หลีกเลี่ยงเจอกันได้ดีกว่าในกรณีที่ผมเบื่อแล้วคิดชิ่ง เหมือนดาวมองเห็นนิ้งแล้วส่งยิ้มให้ผม คงคิดในใจว่า ‘เมื่อวานไม่ใช่คนนี้’ นิ้งเดินมาเกาะแขนผม เหมือนดาวเลยขอตัวเดินเข้าห้องไป “เข้าห้องกันเถอะ” ผมชวนนิ้งเข้าห้อง หุ่นนิ้งผอมสวย นมโต แบบนี้สิที่ผมต้องการ เข้าห้องปุ๊บ ผมก็ดึงนิ้งเข้ามาจูบ “เดี๋ยวก่อนสิค่ะ” นิ้งบิดตัวเอียงอาย มาถึงห้องแล้วก็ยังมีการเล่นตัวอีกเล็กน้อย “ถ้านิ้งไม่พร้อมกลับไปก่อนก็ได้นะครับ” ผมพูดแบบไม่พอใจเล็กน้อย นิ้งเห็นดังนั้นก็รีบเข้ามาโอบเอวผมไว้ แล้วเป็นฝ่ายเขย่งเท้าขึ้นมาจูบผมก่อน ผมจูบตอบอย่างรวดเร็ว ใช้ลิ้นสำรวจรอบๆ โพรงปากนั่นอย่างชำนาญ นิ้งจูบเก่งไม่แพ้กัน เธอโต้ตอบอย่างเผ็ดร้อน ผมดันร่างนิ้งเข้าไปที่ห้องนอน ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ชื่นชมความงามสมส่วนของร่างนั่น หน้าอกอวบอิ่ม เอวคอด หน้าท้องไร้ไขมัน สะโพกสมส่วน ผมถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก นอนทับร่างงามนั้นไว้ ใช้ปากงับเต้างาม และเคลื่อนสะโพกถูไถไปมา จนนิ้งครางลั่น ผมพอใจในเสียงคราวที่แสดงความเก่งกาจในบทรักที่ผมบรรเลงขึ้นมา ผมคว้าเครื่องป้องกันมาสวมใส่ก่อนจะสอดใส่ไปอย่างชำนาญ ช่องรักของมิ้มไม่คับมากแต่ก็ตอดรัดดี ผมกดสะโพกโยกเข้าออกอยู่สักพัก นิ้งกับผมก็เกร็งตัวปลดปล่อยออกมาพร้อมๆ กัน ผมถอดถุงยางทิ้งที่ถังขยะแล้วใส่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว ในขณะที่นิ้งสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินมากอดเอวผมไว้ “ปัทม์ขา นิ้งอยากได้กระเป๋าใหม่จังเลย ปัทม์ซื้อให้นิ้งหน่อยนะคะ” นิ้งเอ่ยขอของจากผมเหมือนผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา “คงไม่ได้หรอกครับ ผมไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น” ผมปฏิเสธไปตามตรง “คุณเป็นถึงลูกชายเจ้าของธุรกิจส่งออก เพื่อนๆ นิ้งก็บอกคุณรวยมาก เป็นไปไม่ได้หรอกที่คุณไม่มีเงิน นะคะ ปัทม์” นิ้งยังคงไม่ยอมเรียกร้อง “ตอนนี้ผมโดนควบคุมการใช้เงินอยู่ ยังไม่มีให้นิ้งหรอกครับ แล้วเราก็ต่างฝ่ายต่างได้รับความสุขไม่ใช่เหรอครับ หรือนิ้งหวังสิ่งของจากผม” ผมถามตรงๆ ตามนิสัย (ปากหมา) ของผม “เปล่าค่ะ นิ้งก็แค่ลองขอดู เผื่อคุณใจดี” นิ้งเปลี่ยนท่าทีลง ผมรู้ว่าอย่างน้อยไม่ได้เงินแต่ได้ควงเดือนมหาลัยอย่างผมเธอก็คงอวดเพื่อนได้เหมือนกัน “นิ้งลงไปเองนะ ผมไม่ส่งนะ” ผมบอกนิ้งให้กลับไป เพราะผมไม่ชอบให้มีคนมาค้างที่ห้อง นิ้งหน้างอเล็กน้อยก่อนจะยอมออกไปแต่โดยดี ‘ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคน ไม่เห็นแก่เงินก็อยากคบคนหน้าตาดี’ ผมเดินไปส่งนิ้งแค่หน้าประตู พอนิ้งเดินออกไปก็พบว่ามีชีทถ่ายเอกสารจากสมุดเลกเชอร์ลายมือของเหมือนดาวสอดไว้ใต้ประตู ผมหยิบขึ้นมาดู ยิ้มเล็กน้อย ‘อย่างน้อยก็มียัยอ้วนนี่แหละที่รักไอ้คนธรรมดาแฟนของเธอ...รึว่าเธอเลือกไม่ได้วะ’ ********************* ฉันชื่อเหมือนดาว ที่บ้านพอมีฐานะส่งให้เรียน แต่ไม่ได้ถึงขั้นร่ำรวยอะไร อ้วน หน้าตาธรรมดา มีดีแค่เรียนดี ฉันมีแฟนที่เรียนด้วยกันคือนวพล หนุ่มหน้าตาธรรมดาที่เป็นฝ่ายเข้ามาจีบฉันเอง เราต่างคนต่างช่วยเหลือกันในด้านการเรียน แต่ความสัมพันธ์เรายังถือว่ายังไม่ก้าวหน้า เพราะคบกันมาได้สิบเดือน ฉันยังไม่เคยมีอะไรกับนวพล เพราะฉันให้สัญญากับตัวเองว่าต้องเสียตัวครั้งแรกในคืนแต่งงานเท่านั้น นวพลรับปากและไม่เคยล่วงเกินฉันไปมากกว่าการจับมือ วันนี้ฉันตั้งใจจะไปทำเซอร์ไพรส์นวพลที่ห้อง เพราะวันนี้เขากลับบ้านที่ต่างจังหวัดเพราะแม่ป่วย ฉันเลยจะเข้าไปทำความสะอาดห้องให้ ฉันมีกุญแจสำรองของห้องนวพลที่เขาเคยให้ไว้ จึงใช้ไขเข้าไป พบว่านวพลกำลังทำกิจกรรมบนเตียงกับอีฟ เพื่อนอีกคนของเราทั้งคู่ที่มีแฟนอยู่แล้ว “ดาว!!!” อีฟเรียกชื่อฉัน รีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ นวพลรีบใส่กางเกงแล้วเดินมาหาฉัน “ดาวมาได้ไง?!” นวพลถามฉันที่ยืนอึ้งอยู่ “ไหนพลบอกดาวว่ากลับบ้าน ที่แท้ก็มาทำอะไรแบบนี้” ฉันตัดพ้อเสียงสั่น ไม่รู้โกรธหรือเสียใจมากกว่ากันที่มาเห็นเพื่อนกับแฟนเอากันต่อหน้า “ดาว เราขอโทษ” อีฟบอก “ตั้งแต่เมื่อไหร่?” ฉันถามทั้งสองคน “หลังสอบเทอมที่แล้ว” นวพลบอกความจริง ตามนิสัยที่เป็นคนจริง ถ้าถามตรงๆ เขาก็พร้อมจะตอบเสมอ “ทำไม?” “เราคบกับดาว ดาวไม่ยอมให้เรามีอะไรด้วย เราก็เลย...ก็เลย...” นวพลหยุดพูดหันไปมองหน้าอีฟ “พลกับเราเลยนอนด้วยกันเฉยๆ ก็แค่เซ็กส์ เราไม่ได้ผูกมัดอะไรกัน ดาวไม่ต้องห่วงนะ” อีฟพยายามแก้ตัว “ใช่ดาว เราไม่ได้รักอีฟเหมือนที่รักดาวเลยนะ เราก็มีความต้องการนะ ดาวให้เราไม่ได้ เราเลยเก็บกด อยากระบายกับใครสักคน” นวพลแก้ตัวด้วยเหตุผลที่ว่าฉันไม่ยอมให้มีอะไรด้วย “ดาวผิดเหรอพล ผิดที่อยากเก็บความภูมิใจให้พลได้เชยชมในคืนแรกที่แต่งงาน ผิดที่รักนวลสงวนตัวเหรอพล?” ฉันถาม อยากร้องไห้ แต่จุกจนร้องไม่ออก “ดาวไม่ผิดหรอก แต่สมัยนี้มันก้าวไปไกลแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนคิดเรื่องครั้งแรกของผู้หญิงหรอก สมัยนี้แฟนกันเขาก็นอนด้วยกันทั้งนั้น สำหรับเราครั้งแรกในคืนแต่งงาน หรือเป็นคนแรกของแฟน เราไม่ได้ภูมิใจอะไรเลยนะ เราว่าดาวหัวโบราณเกินไป” นวพลเอาเหตุผลของตัวเองมาอ้างทำเอาฉันจุก “แล้วทำไมต้องเป็นอีฟ ทำไมต้องเป็นเพื่อนเรา” ฉันถามมองไปที่อีฟ “อีฟสวย เราถูกใจอีฟ” คำตอบตรงๆ เล่นเอาฉันเจ็บจี๊ดเข้ามาที่หัวใจ “ถ้าชอบคนสวย แล้วมาคบกับเราทำไม” “ดาวเรียนเก่ง เราคบกับดาวเพราะดาวช่วยเราเรื่องเรียนได้” ‘สรุปฉันผิดที่ไม่ยอมให้เอา’ ‘สรุปผู้ชายไม่ได้ภูมิใจที่ได้เป็นคนแรกของเรา’ ‘ฉันหัวโบราณเกินไป’ ‘ฉันอ้วน ฉันไม่สวย เลยรั้งใจใครไว้ไม่ได้’ ‘คบกันเพราะหวังผลประโยชน์!!’ ฉันไม่ตอบโต้หรือพูดอะไรออกไปอีก ยื่นกุญแจสำรองคือนวพล แล้วหันหลังเดินออกไป นวพลพยายามจะเดินตามมาแต่อีฟดึงไว้ก่อน “เราว่าให้ดาวใจเย็นกว่านี้ก่อนค่อยคุย” *********************