ปลายรุ้งคลายอ้อมแขน พร้อมกับแตะหลังมือกับหน้าผากของอีกฝ่าย ทำท่าวัดอุณหภูมิ นั่นทำให้เธอสังเกตเห็นว่าผมที่เคยไว้ยาวของเพื่อนชาย ยามนี้กลับถูกตัดจนสั้น ทำให้ใบหน้าของเขาดูแปลกตาไปเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองเธอด้วยสายตาของคนแปลกหน้า คิ้วเรียวขมวดเมื่อเพ่งมองใบหน้าคุ้นตานั้นอีกครั้ง ก่อนจะเอะใจเมื่อมองไปที่ต้นคอ แล้วไม่พบไฝแดงเม็ดเล็กอยู่ตรงนั้น
“นายไม่ใช่... ไม่ใช่วินท์...” ปลายรุ้งขยับห่างจากร่างสูง อย่างตกใจ
“ฉัน ชื่อ ฆนากร อรรถไกร จำใส่สมองนิ่มๆของเธอไว้ด้วย”
ฆนากร เอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มจัด เขาตวัดสายตามองหญิงสายด้วยความชิงชัง พร้อมกับเหยียดปากอย่างดูแคลน ก่อนจะสาวเท้ายาวเดินจากไป ทิ้งให้อีกฝ่ายยืนนิ่งตะลึงงันอยู่ตรงนั้น…
“ปลายรุ้ง...”
ฝ่ามืออบอุ่น วางลงบนไหล่บาง เรียกสติที่กระเจิงของหญิงสาวให้คืนมา ปลายรุ้งหันไปมองหน้าเจ้าของมือ ด้วยสายตามีคำถาม สุริยะโอบไหล่บางพาไปนั่งลงที่
