ร่างสูงนั่งเหนื่อยหอบ ดวงตาจ้องมองท่อนเอ็นใหญ่กระตุกในตัวเธอ ขณะน้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักเยิ้มออกมาข้างนอกหยดลงยังที่นอน ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นเห็นตาคู่สวยมองเขาอยู่ จึงโน้มลงไปหอมด้วยความมันเขี้ยว
“พอยังคะ? หนูจะได้ลุกไปทำกับข้าว”
“ค่อยไปได้ไหม พี่อยากนอนกอดแก้วตาอีกสักพัก”
“แล้วไม่หิวข้าวเหรอคะ?”
“เพิ่งกินอิ่ม ยังไม่หิวหรอก”
“อันนั้นไม่ใช่ข้าวสักหน่อย”
“แต่ก็กินอิ่มกว่าข้าวนะ”
ร่างสูงพูดด้วยใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับซุกไซ้ซอกคอขาว จูบเนื้อผิวเธออย่างหลงใหล ขณะมือหนาลูบไล้ผิวเนียนนุ่ม เลื่อนขึ้นบีบขยำเต้าอวบ ก่อนจะเตรียมเลื่อนใบหน้าลงไปดูดเลีย ทว่า...
“ตันแร็ย!” (ช้าง!)
แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อจู่ ๆ แก้วตาก็อุทานขึ้น ตาคมกริบจึงช้อนมองหน้าเธอ เห็นใบหน้าสวยมองไปยังหน้าต่างที่เปิดไว้เมื่อคืนหลังฝนหยุดตก เห็นงวงช้างยื่นเข้ามาในห้อง เสจึงรีบจับผ้าห่มคลุมตัวแก้วตา แล้วหยิบกางเกงที่กองอ
