ตอนที่ 3 รู้จักความรัก
1130 คำ
Line Chat
MEKMAI:
นอนแล้วเหรอครับ? น้องพราว
PPRAW:
“ยังค่ะ พอดี พราวพึ่งเห็นแชต”
MEKMAI:
“อ่อ… ครับ”
“น้องพราวมีคนคุยหรือยังครับ”
PPRAW:
“ทำไมคะ ถ้ามี พี่ไม้จะไม่คุย?”
MEKMAI:
“ป่าว ค้าบบบบ แค่อยากรู้ เพราะว่า… พี่อยาก (จีบ) น้อง พราวไงคับบ”
PPRAW:
“>MEKMAI:
“ฮ่าฮ่า น้องพราวเป็นคนตลกดีนะครับ”
“พี่นึกว่า เราจะหยิ่ง ๆ ซะอีก ดีคับบบ พี่ชอบบบบบบ”
PPRAW:
“อืมมมมมค่ะ” แชตตอบกลับไป ด้วยสติกเกอร์ไลน์ที่ยิ้ม หวานโปรยเสน่ห์ที่สุดเท่าที่หาได้แล้ว!
…หลังจากนั้นเราก็พิมพ์พ์แชตคุยกันไปเกือบถึงตี 3 จ้าไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว อีพี่ไม้ เนี่ยเค้าคารมดีเหมือน หน้าตาไม่มีผิด พูดคะ พูดขา มีลูกเล่นเยอะมาก จนฉันใจเหลวเป๋วไปเลยหละ
จวบจนเช้า ก็ไม่ได้กลับไปตอบแชตกรุ๊ป หอยหลอดอีกเลย…
ตอนที่พ่อมาส่งที่มหาวิทยาลัย ขณะอยู่บนรถ ถึงได้มีเวลาเปิดอ่านแชตพวกเพื่อนเมื่อคืน (โอ้โห…. 100กว่าแชต) คุยอะไรกันนักหนานะ ขอแวะไปสอดส่องหน่อยว่าเพื่อน ๆ คุยกันถึงไหนเดี๋ยวจะเข้าไปเสริมไม่ทัน นินทาฉันแน่นอน!
…
ณ มหาวิทยาลัย T
เดินมาถึงโต๊ะประจำ ก็เจอยัยแอนนี่ตัวแสบ ทักก่อนจะเดินถึงเก้าอี้ไปอีก… วันนี้ตาต้ากับแอนนี่มาเร็วสุด ทั้ง ๆ ที่ ปกติพวกเนี่ยกว่าจะโผล่หัวมาให้เห็นก็เกือบถึงเวลาเข้าเรียน พวกมันคงอยากจะรู้มากว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นยังไง เลยรีบมาแต่เช้า พวกตัวแสบทั้งนั้น
“ว่าไงคะคนสวย” ยัยแอนนี่ทักทายก่อนคนแรก
“โอ๊ยยยย แสบตาจุง”
“เป็นอะไรคะซิส” ตาต้าเสริมเติมแต่งเก่ง คนดีคนเดิม!
“ความรักมันเข้าตาอ่าคะ เพื่อน” แอนนี่ยังไม่หยุดแซวฉัน
“ซิสค่ะ ความรักทำคนไม่ได้นอน เพราะมัวแต่คุยกับผู้ชาย… แต่ทำไม??? หน้าตามันมีออร่าได้ขนาดนี้เลย”
“….” o (>ฉันยิ้ม แต่ไม่พูดอะไรต่อ ขี้เกียจจะเล่าเพราะเรื่องมันยาว นิ่งเข้าไว้ ทราบดีว่าเพื่อนอยากรู้มาก แต่ขี้เกียจจะพูดหลายรอบ
“เอาเป็นว่าทุกคนลิสคำถามไว้ก่อนนะคะ”
“ดิฉันขอพูดทีเดียว ไม่ซ้ำ โอเค้?” เอาซิ ไม่ตายไมค์หรอกย่ะ
“โอ๊ยยยย เรื่องเยอะ” สองตัวแสบฟังแล้วเบะปากใส่กันทันที
“ทีตอนอยากให้ช่วย ทำตาปริบ ๆ”
“ทีเพื่อนช่วยแล้ว หายหัว” แอนนี่บ่นพอเป็นพิธี ตามประสา
“ไม่เล่าไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็ต้องเล่า เพราะมันคันปาก” ตาต้าบ่นพร้อมหันไปยักคิ้วใส่กันสองคนกับคู่หู
“เก็บไว้มันก็… อกแตกตายอยู่ดี” แอนนี่เพื่อนที่รู้ใจไปซะทุกอย่างกล่าวเสริม
“ไม่เกิน สองชั่วโมง พวกเราได้ฟังจนหูแฉะ”
“หึ” หัวเราะในใจ เพื่อนเรามันรู้ใจ ไม่ต้องพูดเยอะจริงจริ้งงงง
“อมเค” (แปลว่าโอเค แบบกวนตีน) นิสัยพวกเราก็ตามประสาสาว ๆ แก๊งหอยหลอดตามชื่อกรุ๊ป
วัน ๆ ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของพวกเรา มันก็เป็นแบบนี้ มีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อน เพราะเกือบทุกคนยังไม่มีแฟนจริงจัง เว้นแต่.. ยี่หวา ขอยกเว้นยัยนั่น! เพราะมันมีคู่หมั้นแล้ว เรียนที่ ม. T เหมือนพวกเรานี่ละ คณะวิศว ละมั้ง? ไม่แน่ใจ
เห็นยี่หวาชอบเดินไปตึกฝั่งนั้นหลังเลิกเรียน พวกเราไม่เคยเห็นมันเปิดตัวคู่หมั้นลึกลับของมันสักที ไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนาม เพราะมันไม่เคยพูดถึง ดูปิดบัง ชอบกล พึ่งหมั้นกันตอนปิดเทอมปี 1 ที่ผ่านมา.. เพื่อนทุกคนไม่มีใครได้ ไปงานหมั้นของมันเลย งานค่อนข้าง Private จัดภายในครอบครัว ยี่หวาบอกว่า…ไม่ได้สนใจเท่าไหร่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่.. เอาเป็นว่า ถ้ามันอยากเล่า คงบอกพวกเราเองสักวันนึง เรื่องของยี่หวา…รอให้มัน มาเล่าเองแล้วกัน…
พอหอยหลอดของเรา มากันครบทีม ฉันก็ต้องเล่า รีรันแชตที่คุยกับพี่ไม้เมื่อคืนให้เพื่อนฟังแบบรอบเดียวจบ! เล่าจนคอแห้ง จนยัยแทนใจ ต้องรีบเปิดขวดน้ำยัดใส่ปากฉันเลย.. 😊
จะว่าไป ตั้งแต่เปิดใจเริ่ม ลองคุยกับพวกผู้ชายมา พี่ไม้เป็นผู้ชายคนแรกเลยนะ ที่ฉันคุยแล้วรู้สึกดีที่สุด อาจจะเป็นเพราะว่าพี่เขา พูดเก่ง แต่ไม่รู้สึกว่าน่ารำคาญ เป็นคนที่ไม่ขี้อวด ขี้โม้ และหน้าตาตรงสเปคที่สุดละมั้ง เลยทำให้ทุกอย่าง Smooth as silk ได้ขนาดนี้...
พึ่งจะรู้ว่าพี่ไม้มีฉายาที่สาวส่วนใหญ่ ตั้งให้ด้วยล่ะว่า “เจ้าชายพระอาทิตย์” เป็นชื่อที่เหมาะสมกับบุคลิกพี่เขาสุด ๆ ไปเลย เพราะเวลาพี่ไม้ส่งยิ้มมาให้ มันทำให้โลกสว่างสดใสอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
หลังจากวันนั้น… ที่เราแชตกัน พี่ไม้ก็เริ่มรุกจีบฉันมากขึ้นทุกวัน ทั้งคอลหาก่อนนอน แชตรายงานตัวตลอดเวลา และในบางที พี่เขาก็จะแวะมาทานอาหารกลางวันกับพวกเราบ้าง…
ทำให้พี่ไม่รู้จักและสนิทสนมกับเพื่อนของฉันทุกคน รวมถึงมีไลน์ทุกคนไว้สำหรับ ติดต่อหาฉันในวันที่แบตหมด หรือ ฉันเงียบหายไป พี่ไม้เป็นอะไรที่ตามติดชีวิตฉันมาก ดูทุ่มเท คลั่งรักฉันสุด ๆ ขนาดตอนนี้เรายังเป็นแค่คนคุย ๆ กันอยู่นะ… ตามอะไรขนาดนั้น!
ในคณะบริหารไม่มีใครไม่รู้ว่า..พี่แมกไม้ สุดฮอตคณะรัฐศาสตร์ ปี3 คนนี้ มานั่งเป็นแขกเจ้าประจำอยู่ใต้ตึกบริหารทำไม! เพราะ…กำลังจีบพริบพราว ปี2 อยู่นั่นเอง นอกจากนั้นข่าวซุบซิบในเพจเมาท์มหาลัยเรา ก็มีรูปสวีทของฉันกับพี่ไม้ออกมาให้คนกดไลก์ กดหมั่นไส้บ้างพอเป็นกระแสด้วยหน้าตาและบุคลิกของเราสองคนนั้นค่อนข้างโดดเด่นสะดุดตาอยู่แล้ว ในที่สุดผ่านมาแค่ 2 เดือนฉันก็ตกลงคบกับพี่ไม้ในวันหนึ่ง…
ก็พี่ไม้เล่นใหญ่ ซะขนาดนั้น ฉันก็ไม่กล้าจะปฏิเสธปะ?
- ผู้เขียน
