“พาฝันตัวเล็กกว่าเฮียมาก ดังนั้นอาจจะรู้สึกอึดอัด และร้ายที่สุดก็น่าจะเจ็บ แต่เฮียจะพยายามไม่ทำรุนแรง เฮียจะพยายามนิ่มนวลที่สุด ไว้ใจเฮียนะพาฝัน” เสียงทุ้มเอ่ยบอกให้คนใต้ร่างเตรียมตัวเตรียมใจรับความใหญ่โตของเขาไว้ให้ดี และยังปลุกปลอบในขณะเดียวกัน
“พาฝันไว้ใจฟลินต์ เข้ามาเถอะ ได้โปรด” พาฝันหลับตาลงช้าๆ แก้มนวลแดงปลั่งด้วยความเอียงอาย และก็รอคอย เมื่อถูกเชื้อเชิญจากสาวงาม ฟลินต์ก็ไม่อาจรั้งรอได้อีกต่อไป เขาจับท่อนชายใหญ่ยักษ์จดจ่อกับปากทางรักน้ำเยิ้ม ก่อนจะถูไถไปมา พยายามที่จะเคลื่อนตัวช้าๆ อย่างที่บอกไว้ แต่กลีบสาวสีหวานตรงหน้ามันยั่วยวนชวนให้สติแตกซ่านเหลือเกิน สุดท้ายเขาก็ไม่ได้นุ่มนวลอย่างที่ปรารถนาจะทำ แก่นกายใหญ่ดันเข้าหาเจ้าของสะโพกที่หยัดร่อนรอสุดแรงเกิด เขาปักลงไปได้ครึ่งลำ ก่อนจะต้องหยุดนิ่งได้สติ เมื่อเจ้าของเนินฉ่ำกรีดร้องด้วยความเจ็บ
“อ๊ะ…เจ็บ”
“เฮียขอโทษ…พาฝัน” ฟลินต์ได้สติ
