“ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้สายๆ ฉันแวะไปหาแกที่บ้าน ลานะไอ้หมอ อ้อ...คุณคีนอฟด้วย” หญิงสาวยิ้มบางๆ ให้ชายหนุ่ม แต่เขายิ้มกว้าง ยิ้มอย่างจะต้องการกระชากหัวใจดวงน้อยให้หลุดออกจากร่าง
“ไว้เจอกันรวี”
“อืม” ขืนอยู่ต่อ พิรวีคงละลาย เอาเป็นว่าคิดถูกแล้วล่ะ ขอตัวกลับก่อนแบบนั้น
ลับร่างบางของหญิงสาว เจ้าชายหนุ่มยังส่งแววตาหวานตามหลังเธอไปด้วยความเสียดาย เธอตรึงใจเขาตั้งแต่แรกพบ ยอมรับกับตัวเองในนาทีแรกได้สบตา ได้สัมผัส ราวกับว่าถูกสร้างมาเพื่อคู่กัน เขาไม่ได้โอเว่อร์แต่เพราะสัญชาตญาณบอกกับเขา เขารู้สึกใจสั่นไหว แม้จะผ่านผู้หญิงมากมาย ไม่เคยสักครั้งจะรู้สึกตื่นเต้น ตื่นได้ถึงขนาดนี้
“หมอพิรวีเป็นอะไรกับหมอ” เจ้าชายคีนอฟไม่ต้องการอ้อมค้อม หลังร่างบางหายลับไป ถามหมอจอมยุทธทันทีเมื่อเข้าไปนั่งอยู่ภายในห้องทำงานส่วนตัว ให้องครักษ์ทั้งสามนั่งรออยู่เก้าอี้สำหรับคนไข้ด้านนอก
“นายจำเธอไม่ได
