เข้าค่าย

1512 คำ

"น้องไม่รักพี่แล้ว น้องไม่รักพี่แล้วชีวิตนี้ของพี่ช่างน่าอนาถ​แท้" เสียงบ่นครวญคราง​อยู่ตรงมุมห้องมีคนกำลังนั่งกอดเข่าตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจอยู่ และคงไม่ใช่คนอื่นคนไกลหรอกไอ้คนที่ว่านั่นก็พี่ชายของฉันเอง "อย่าเว่อร์ ใครบอกว่าน้องไม่รักกัน" ฉันกรอกตามองบนเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้ง เพราะตั้งแต่กลับมานี่ก็เกือบสองชั่วแล้วพี่ฉันไม่เห้นว่าจะลดความงี่เง่าลง "ไม่ต้องพาพูดดีด้วยเลย น้องไม่รักก็ไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับพี่" "มาเป็นเพลงเลยไหมน้องจะได้ฟังทีเดียว" "ใช่ซี้~ ตอนนี้พี่มันไม่สำคัญกับน้องแล้วใช่ไหม" คนตัวเท่าควายหันกลับมามองหน้าฉันเบะปากสั่นเทิ้มคลายจะร้องไห้อีกรอบ "นี่ถ้าแม่อยุ่บ้านตอนนี้พี่คงได้ก้านมะยมจากแม่ไปแล้ว" "ใครๆก็ไม่รักพี่ ขนาดพัดลมยังหันหน้าหนีเลยใจร้ายกันหมด" ฉันเคยบอกหรือยังว่าพี่ชายฉันปัญญาอ่อน นั่นเหละฉันแค่จะบอกซ้ำอีกหน "ก็ได้ๆน้องจะไม่สนใจใครน้องจากพี่อีกพอใ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม