น่ารัก
1278 คำ
“นี่ๆ” ฉันใช้มือสะกิดน้ำฝนอีกครั้ง เฮ้อ! เป็นภาระเพื่อนมากเลยค่ะ
“อะไร?” มันถอดหูฟังหันมาทำหน้าเบื่อหน่ายฉันค่ะ ซึ่งฉันตอนนี้ก็คงจะน่าเบื่อหน่ายเหมือนที่มันรู้สึกตอนนี้แหละค่ะ แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ ในเมื่อตอนนี้งานกำลังเข้าฉันอีก ครั้ง
“อีฝนกูหูอื้อ อยากผายลมด้วย” รู้สึกอายนะแต่ก็มันทนไม่ไหวจริงๆค่ะ เรื่องหูอื้อฉันไม่ได้รู้สึกอะไรสักเท่าไหร่หรอก แต่เรื่องฉันอยากผายลมเนี่ย มันทนไม่ได้จริงๆค่ะ ลมมันดันขึ้นดันขึ้นจนแทบถึงคอ ฉันอยากจะปลดปล่อยมันออกมาตอนนี้เลย
“มันก็เรื่องปกตินะที่มึงจะเป็นแบบนี้ เพราะหลายๆคนก็เป็น จากที่กูดูพี่คนนึงในติ๊กต๊อกมา เขาจะพูดเกี่ยวกับเรื่องการขึ้นเครื่องบิน มันจะมีอาการหูอื้อเมาเครื่องแล้วก็มีอยากผายลม มันเป็นเรื่องปกติแต่ถ้ามึงทนไม่ไหวมึงก็...
ปู๊ด! ปู๊ด! ปู๊ดดดดดดด!! เสียงเหมือนรถด่วนขบวนรถไฟเลยค่ะ ผู้โดยสารหันมาจ้องฉันเป็นตาเดียว ฉันบิดกายไปมาจนกระทั่งผายลมหรือตดเสร็จนั่นแหละ5555 ถามว่าอายไหม? ตอบได้เลยว่ามากกกก
“ค่อยๆผายลมมันออกมา... “
“ไม่ทันแล้ววะ”
“โอ้ย...อีเชี้ย!”
“กลิ่นมาดามหอมชื่นใจเลย อ๊า” ฉันพูดกับสูดกลิ่นของตัวเอง
“โอ้ยยยย กูจะอ้วก ไม่ไหวกับมึงจริง ๆ เลย อีทุเรศ” มันหันข้างให้ฉันเลยค่ะ ปิดจมูกด้วย
“ฝน”
“อะไรอีก?” มันพูดเสียงห้วนกระด้างค่ะ ถึงมันจะทำเสียงไม่ค่อยพอใจ หรือทำน้ำเสียงขุ่นน้ำเสียงกระด้างใส่ฉันขนาดไหน แต่ถ้าฉันขอร้องมัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรมันก็ทำให้อยู่ดีค่ะ มันก็พูดไปงั้นแหละ น้ำฝนมันขึ้นชื่อว่าปากหมาเหมือนกันค่ะ
“กูจะอ้วก พากูไปเข้าห้องน้ำที”
“โอ้ยยย อีเวร!” ด่าฉันตลอดค่ะ แต่ก็ยอมพาไปแต่โดยดี หลายชั่วโมงที่เป็นแบบนี้กว่าจะหยุดอาเจียนกับผายลม เพื่อนฉันก็แทบแย่ค่ะ
ผ่านไปหลายชั่วโมงค่ะ เครื่องบินลำใหญ่ก็บินลงจอดค่ะ หลายชั่วโมงที่ผ่านมา เล่นเอาฉันเหมื่อยขบไปทั้งกาย สตอกโฮล์มสวยงามมากค่ะ ฉันเดินมาพร้อมกับยัยน้ำฝนก็เจอผู้ชายสุดหล่อยืนอยู่
“พี่เหนือ” น้ำฝนวิ่งไปกอดชายคนนั้นเลย
“ดีใจจังที่มา แล้วนั่นใคร?”
“อ๋อ ยัยซกมกนั่นชื่อน้ำค้างไงคะ ที่น้องโทรบอกตอนแรกว่าจะพาเพื่อนมา ส่วนนี้พี่ชายฉันชื่อน้ำเหนือ”
“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้พี่เขา ดีหน่อยที่เขาทักทายฉันกับน้ำฝนเป็นภาษาไทย ถ้าเขา speak English ออกมาฉันนี่ ฉันตอบกลับไปเขาคงจะงงเป็นแน่
“สวัสดีครับ ไม่ยักรู้ว่าน้ำฝนมีเพื่อนสวยขนาดนี้”
“แต่สวยน้อยกว่าน้องค่ะ น้องสวยกว่าส่วนยัยซกมกคนนี้ไม่สวยเลยสักนิดฮ่า ๆ ๆ”
“แหม่ มึงนี่”
“ไปกันเถอะ แล้วเพื่อนของฝนจะไปพักอยู่ที่ไหน จะพักอยู่ด้วยกันหรือมีญาติมารับ ติดต่อญาติได้หรือเปล่า”
“ค้างไม่พักกับน้ำฝนหรอกค่ะ ค้างจะให้พี่ อะไรนะพี่ชื่ออะไรนะคะ” เขาเพิ่งแนะนำตัวนะ แต่ฉันลืม555
“น้ำเหนือครับ”
“ค่ะ พี่น้ำเหลือ เฮ้ย น้ำเหนือ ช่วยไปส่งน้ำค้างตามที่อยู่ที่ น้าคมสันจดให้น้ำค้างได้ไหมคะ?” ฉันรีบเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกระดาษที่น้าคมสันเคยเขียนที่อยู่ของคุณพายุไว้ให้ แล้วยื่นให้พี่เขา
พี่น้ำเหนือรับไปอ่านพร้อมกับยิ้มอ่อนๆให้ฉัน พี่ชายเพื่อนหล่อมากนะคะถ้าไม่ติดว่าฉันมีผู้ชายที่ฉันรักอยู่แล้ว ฉันคงอาจจะหลงเสน่ห์ของเขาก็เป็นได้ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อมาก
“อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ เอาเป็นว่าเราไปหาอะไรทานกันที่บ้านของพี่ก่อน จากนั้นตอนเย็นๆพี่จะขับรถไปส่ง โอเคไหมครับ?” ไม่โอเคก็ต้องโอเคแหละค่ะ ในเมื่อพี่เขาออกปากชวนขนาดนี้
ถึงแม้ว่าใจของฉันมันจะไปอยู่ที่บ้านคุณพายุแล้วก็ตาม แต่ฉันก็จะไม่ขัดพี่น้ำเหนือ ในเมื่อพี่เขาชวนไปทานอาหาร ฉันก็จะไปทาน จะได้รู้ที่อยู่ของเพื่อนด้วยว่าเพื่อนพักอยู่ที่ไหน
“แบบนั้นก็ได้ค่ะ เอาเป็นว่าตอนเย็นๆค่อยไปส่งน้ำค้างก็ได้ เพราะน้ำค้างเองก็กลัวคุณพายุยังไม่มาจากที่ทำงาน”
“ครับ งั้นรีบไปกันเถอะอากาศหนาวแบบนี้ได้ทานซุปอุ่นๆอาหารอร่อยๆก็คงจะดี”
“ค่ะ”
“มาพี่ช่วยลากกระเป๋า”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันเดินออกมาเพื่อขึ้นรถอากาศตอนนี้หนาวมากค่ะ หิมะขาวโพลนปกคลุมฉันไม่รอช้าค่ะรีบวิ่งไปโกยมันขึ้นมาโยนเล่นเลยค่ะ
“ว้าว หิมะ”
“อีค้างอีบ้านนอก” น้ำฝนรีบมาคว้าแขนฉันให้เดินตามค่ะ ส่วนพี่น้ำเหนือยืนยิ้มกับท่าทางของฉัน
“กูชอบหิมะ กูไม่เคยเจออะ”
“ไปเล่นบ้านกู ดูสิคนจ้องมึงอยู่อีเพื่อนเวร ชอบทำเพื่อนขายขี้หน้าได้ตลอด” มันบ่นยาวเลยค่ะ มันยัดฉันใส่รถ พี่น้ำเหนือก็ขับออกไป
“ว้าว เมืองโคตรสวย”
“เดือนหนึ่งที่อยู่ที่นี่ มึงก็ตักตวงความสุขให้มากที่สุดแล้วกัน”
“จ้า” ฉันพยักหน้าแล้วยิ้มให้น้ำฝนฉันผินหน้าไปมองนอกกระจกวิวสวยมากๆค่ะ หิมะกำลังตก ตอนนี้ทุกที่ปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลนค่ะ
“ว้าว สุดยอด”
นี่มันเป็นความดีใจของเด็กบ้านนอกอย่างฉันที่ได้มาเจอหิมะครั้งแรก ถ้าเมืองไทยมีหิมะตกฉันก็คงไม่ตื่นเต้นหรอกค่ะ แต่มันไม่มีน่ะค่ะฉันก็เลยตื่นเต้นเป็นธรรมดา
“ถึงแล้ว” รถหรูขับเคลื่อนไปจอดที่บ้านหลังโต บ้านหลังนี้มันสวยมากค่ะ ฉันรีบลงจากรถแล้วกระโดดเข้ากองหิมะเลย
ฉันไม่ได้ตื่นเต้นกับบ้านหลังใหญ่โตของเขาหรอกนะคะ ฉันตื่นเต้นกับหิมะมากกว่า ฉันเกลือกกลิ้งเล่นอยู่ในหิมะเย็นเฉียบอย่างพอใจนี่มันสวรรค์ชัดๆ สวรรค์ของเด็กบ้านนอกที่ไม่เคยเจอหิมะอย่างฉัน ฉันเล่นหิมะอยู่นานมากค่ะ หนาวก็หนาวแต่ตื่นเต้นมากกว่า
“ไปทานอาหารได้แล้ว พี่ชายฉันจะได้ไปส่ง นี่มันบ่าย3แล้วนะ”
“ได้เลย” รีบดีดตัวอย่างไวค่ะ พอเข้าไปข้างในก็เจอแม่บ้านกำลังจัดแจงอาหารบนโต๊ะค่ะ อาหารน่ากินทั้งนั้น มันมีซุปด้วยค่ะ แล้วก็อาหารอีกหลายๆอย่างเลย
“ว้าวน่ากินจังค่ะ”
“น่ากินก็กินเยอะๆ” พี่น้ำเหนือยิ้มให้ฉัน รอยยิ้มแบบนี้ทำเอาสาวๆค่อนประเทศตกหลุมรักไม่ยาก แต่ฉันไม่ตกหลุมรักหรอกค่ะ ถึงแม้เขาจะหล่อลากดินมากก็ตาม
“ค่ะ” ฉันเริ่มรับประทานอาหารค่ะ มีหลายอย่างมาก มีแต่อาหารที่ฉันไม่เคยทาน
“อาการหูอื้อเวียนหัวมึงหายแล้วเหรอ?”
“เวียนหัวดีขึ้นแล้ว แต่หูอื้อยังว่ะ”
“ประมาน3วันจะหายเอง”
“อืม”
- ผู้เขียน
