ถอยออกมา

2703 คำ

(แผ่นฟ้า) ผมที่กำลังเคลิ้มได้ที่ มองเห็นอันดา เดินจับมือมากับผู้ชายคนนั้น แอลกอฮอล์ในเลือดมันเลยพุ่งพล่าน เธอไม่มีท่าทางรังเกียจผู้ชายคนนั้นสักนิด ไม่เหมือนเวลาที่ผมเข้าใกล้เลย เธอสองมาตรฐาน! สิ่งที่เห็นทำให้ความน้อยใจสุมอก ผมรีบเดินเข้าไปด้วยความมึนเมา กลิ่นเหล้านี่ไม่ต้องพูดถึงครับ หึ่งแน่นอน ก็ตอนกินไม่ได้คำนึงอะไร มันเพลินไปหน่อย จนถอยกรูกลับไม่ทัน สภาพมันก็เลยออกมาแบบนี้ "กับมันไม่เห็นหวงตัว...จิ๊!! หงุดหงิด" ผมยืนกำมือแน่นก่อนถึงตัวเธอ และยิ่งเห็นว่าไอ้คนนั้นจับมือถือแขนอันดา ผมนี่หน้าร้อนเลยครับ จนก้าวขาเดินไปจัดการฟาดหมัดเข้าหน้าหมอนั่นจัง ๆ สุดท้ายผมก็โดนอันดาต่อว่า และความเมาก็ทำให้ผมหน้ามืด แววตาสุดท้ายเห็นสีหน้าอันดาเหมือนโมโห เห็นไม่ชัดหรอกครับ มันเบลอ ๆ สุดท้ายผมก็มองอะไรไม่เห็นอีกเลย วันต่อมา [13.29 น.] "ปวดหัวจังวะ" ผมรู้สึกตัว ก็รู้สึกปวดไปทั่วทั้งห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม