ตอนนี้มัลลิกาก็กำลังละอายใจเหมือนกันเพราะคิดแบบเดียวกับคู่สนทนา
“คุณนาเดียเธอคงจงรักภักดีกับคุณคิลล์และคุณไอรีนมาก”
“ใช่ค่ะ ตอนที่คุณไอรีนเสียใหม่ๆ คุณนาเดียเธอก็เอาแต่ร้องไห้เสียใจไม่แพ้คุณคิลล์เลยค่ะ”
มัลลิกาฟังเงียบๆ ขณะตัดดอกกุหลาบขาวใส่ตะกร้าไปเรื่อยๆ
“เออ แล้ว... คุณไอรีนเธอเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุหรือจ๊ะ”
“ใช่ค่ะ รถชนกันหลายคันมาก เพราะหิมะตกหนัก ตอนที่จะขับรถไปหาคุณคิลล์ที่ชิคาโก”
แล้วคิ้วโก่งของมัลลิกาก็เลิกสูงขึ้นอีกครั้ง
“คุณไอรีนเธอขับรถเองหรือจ๊ะ”
สาวใช้ส่ายหน้าน้อยๆ
“ไม่ได้ขับเองค่ะ แต่มีลูกพี่ลูกน้องของคุณนาเดียที่เข้ามาทำงานที่นี่ในตำแหน่งคนขับรถขับให้ค่ะ”
“อ๋อ... งั้นลูกพี่ลูกน้องของคุณนาเดียก็คงเสียชีวิตเหมือนกันสินะ”
“แปลกค่ะ ลูกพี่ลูกน้องของคุณนาเดียแค่บาดเจ็บเล็กน้อยเองค่ะ ดวงแข็งมากๆ แต่คุณไอรีนซิแหลกเละไปทั้งตัวเลย”
มัลลิกากำลังจะยื่นมือไปจับก้านกุหลาบ แล
