Rrrrrrrrrrrrrrrr
“ว่าไงเช่!”
“เฮียอยู่ไหน!” น้ำเสียงของปอร์เช่ฟังดูตื่นๆ ยังไงก็ไม่รู้ ผมบอกให้มันกลับไปพักผ่อน แล้วนั้นเสียงผู้หญิงที่ไหนกรี๊ดก๊าดเต็มเลย
“อยู่อู่ มีไร”
“เช่อยู่สนามมิดไนท์”
สนามมิดไนท์ คือสนามของผมกับปอร์เช่เองแหละ เมื่อก่อนตอนที่ปอร์เช่ชอบแอบไปซิ่งรถบนท้องถนนยามค่ำคืน ผมก็เป็นห่วงกลัวว่ามันจะไปเยี่ยมยมบาลก่อนที่จะโตเป็นหนุ่ม อีกอย่าง การแข่งบนท้องถนนท้องแบบนั้น นอกจากอันตรายมากๆ แล้วยังสร้างปัญหาให้แก่ผู้คนที่เขาต้องใช้ถนนและประชาชนที่อาศัยอยู่บริเวณนั้นด้วย
ผมหาทางแก้ปัญหาด้วยการซื้อตึกร้างที่ไม่มีใครคิดอยากจะเข้าไปทำอะไรแล้ว ดัดแปลงให้มันเป็นสนามแข่งในแบบที่ปอร์เช่ชอบ จากนั้นปอร์เช่ก็เลิกไปแข่งบนท้องถนนแล้วชวนเพื่อนมาแข่งที่นี้แทน ผมก็ทำได้เพียงแค่ดึงน้องมา แต่กับคนอื่นๆ ก็ยังแอบไปแข่งบนท้องถนนกันอยู่ซึ่งผมก็ไม่อาจเข้าไปช่วยอะไรได้
“เฮียบอกให้กลับไปพักผ่อนไงเช่
