“อื้มมม พอได้แล้ว”
อริสาตั้งสติรวบรวมกำลังทั้งหมด ผลักดันอกแกร่งของคนที่จูบเธออย่างเอาเป็นเอาตายจนแทบจะดูดเธอลงท้องไปนั้นให้ขยับออกห่างจากตัวเธอ คนที่กำลังหลงมัวเมาในรสจูบแสนหวานที่สุดแสนจะคิดถึงไม่ทันได้ตั้งตัวแม้แต่น้อย จึงขยับออกห่างจากเธอไป เขาจ้องมองริมฝีปากบวมเจ่อนั้นด้วยความหลงใหล แล้วขยับตัวเข้ามาใกล้และจะฉกจูบเธออีกรอบเพราะเขายังไม่อิ่มเพียงแค่นี้ แต่มือน้อยของเธอที่ดันอยู่บนอกแกร่งของเขาอยู่ตลอดเวลาออกแรงดันเขาเอาไว้อีกครั้งพร้อมทั้งหันหน้าหนี
“ทำไม ริสา”
เสียงแหบพร่าราวกระซิบดังอยู่ใกล้ๆใบหู แต่เธอก็ทำใจแข็งไม่ยอมหันไปมองสบตากับเขา เพราะรู้ใจตัวเองดีว่ายังรักเขามากมายแค่ไหน มีหวังเธอคงยินยอมพร้อมใจให้เขาจูบจนหนำใจ แล้วมาพูดจาดูถูกเธออีกครั้ง
“เราไม่ควรทำแบบนี้ ปล่อยฉันเถอะ ฉันหายมานานแล้ว เดี๋ยวทุกคนจะสงสัย”
“กลัวทุกคนสงสัย หรือกลัวไอ้ชู้รักนั่นมันสงสัยกันแน่”
“โจนาธานไม่ใ
