EP.4 รู้สึกผิด
863 คำ
Q Part.
ยัยหนูเข้าห้องน้ำไปนานเกือบครบชั่วโมงจนผมอดกังวลไม่ได้กลัวว่าเธอจะคิดสั้นเหมือนผู้หญิงในหนังที่ผมเคยดูเมื่อนานมาแล้ว
ผมยอมรับว่าผมเมาไม่มากแต่ก็ไม่สามารถยับยั้งสติได้ยิ่งตอนที่โดนเธอสัมผัสก็เลยควบคุมตัวเองไม่อยู่จนเผลอทำเรื่องไม่ดีลงไป
แต่ถ้าเธอจะเรียกร้องให้ผมรับผิดชอบผมเองก็ยินดี
ผมนั่งครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับร่างบางก้าวกระเผลกออกมา เธอไม่พูดไม่จาคว้ากระเป๋าและถุงกระดาษข้างเตียงแล้วทำท่าจะเดินออกไป
"คุยกับพี่ก่อนได้ไหม?"
ผมพยายามรั้งเธอเอาไว้
"หนูจะกลับหอ"
"แต่นี่มันดึกแล้วนะ"
เธอไม่ตอบอะไรท่าทางดึงดันอยากจะกลับหอให้ได้ แต่ทุกอย่างมันก็เป็นเพราะผมที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัยที่ต้องอยู่ที่นี่
"แล้วจะกลับยังไง ขับรถกลับเหรอ?"
"แท็กซี่"
เธอตอบมาสั้นๆก่อนหิ้วสัมภาระเดินออกไปแต่ผมอดเป็นห่วงเธอไม่ได้จึงเดินตามลงมาและคว้าข้อมือเธอเอาไว้
"อยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวพี่จะไปนอนที่อื่นเอง"
ผู้หญิงนั่งเเท็กซี่กลับคนเดียวอันตรายจะตายไปแถมตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย ผมในฐานะผู้ชายคงปล่อยให้เธอไปเสี่ยงแบบนั้นไม่ได้
ยัยหนูคนสวยไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยืนเหม่อลอยอยู่อย่างนั้นจนผมนึกเป็นห่วงสภาพจิตใจเธอ ดูจากดวงตาที่บวมแดงคงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักแน่ๆ
Bear Part.
ฉันมองตามเเผ่นหลังกว้างของพี่คิวที่ขี่มอเตอร์ไซต์ออกไปด้วยความโล่งอกเพราะถ้าเขาอยู่นานกว่านี้ฉันคงต้องอึดอัดทำตัวไม่ถูกแน่ๆ
ฉันถอนหายใจยาวรีบเก็บถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าและกระเป๋าไว้ในรถก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านและนั่งลงข้างๆยัยบิวตี้ที่หลับสนิท
เพื่อนบ้า! แกจะรู้บ้างมั๊ยว่าพี่ชายแกเพิ่งขโมยความบริสุทธิ์ของฉันไป!
ฉันถอนหายใจยาวโดยที่ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกที่มีในตอนนี้ได้เลย ฉันไม่รู้ว่ากำลังเสียใจ เสียดายหรือโกรธกันแน่ เพราะความรู้สึกมันตีรวนปนกันจนแยกไม่ออกแล้ว
คืนนี้ทั้งคืนฉันนอนไม่หลับจึงได้แต่นั่งเงียบๆคนเดียวในความมืดข้างๆยัยบิวตี้
Q Part.
ตอนนี้ผมออกมาข้างนอกแต่ไม่ได้ไปนอนบ้านเพื่อนที่ไหนหรอก แค่มานั่งอยู่ในสวนสาธารณะกลางหมู่บ้านให้ยุงกัดเล่นเท่านั้นแหละ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าไอจีก่อนจะเลื่อนดูโปรไฟล์ของไอ้บิวเผื่อจะได้หายัยหนูเจอไปด้วย ปกติผมไม่ค่อยได้เล่นโซเชี่ยลมากมายนักจึงไม่เคยรู้ความเคลื่อนไหวของน้องชายและเพื่อนๆของมัน
ไอจีของไอ้บิวมีรูปยัยหนูเต็มไปหมด ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นตุ๊ดผมคงมั่นใจว่าทั้งคู่กำลังคบกันแน่ๆ ผมกดดูรูปไปเรื่อยๆจนเจอรูปที่แท็กถึงยัยหนูและได้กดติดตามเธอเอาไว้
เท่าที่ส่องมาเธอคงฮ็อตไม่ใช่เล่นดูจากยอดติดตามและยอดไลค์รูปแถมยังมีคอมเม้นท์ผู้ชายมากมายอีกด้วย
แต่เดี๋ยวนะ! ทำไมผมถึงรู้สึกหงุดหงิดจังวะ
แรงสะกิดข้างๆแขนทำให้ผมลืมตาขึ้นมาเห็นกลุ่มคนแก่ยืนล้อมก็ได้แต่งงว่าเกิดอะไรขึ้นจึงมองไปรอบๆถึงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนผมเผลอหลับไปในสวนสาธารณะ และคุณตาคุณยายเหล่านี้ก็มาออกกำลังกายแถมยังมีน้ำใจช่วยปลุกผมซะด้วย
"มานอนอะไรตรงนี้พ่อหนุ่ม ดูสิโดนยุงกัดจนแดงไปหมดแล้ว"
ผมเกาตุ่มเล็กๆบนแขนพอโดนทักกฌรู้คันขึ้นมาทันทีขนต้องรีบกลับบ้านเพื่อหายาทา
ผมจอดมอเตอร์ไซต์ก่อนเดินเข้ามาเห็นไอ้บิวนอนอยู่ตรงโซฟา ถึงว่าทำไมเมื่อคืนเพื่อนมันถึงนอนอยู่คนเดียวบนห้อง แต่เดี๋ยวนะน้องแบร์ไปไหนแล้วล่ะ รถก็ยังอยู่ไม่ใช่เหรอ?"
ผมขึ้นมาชั้นบนค่อยๆแง้มประตูออกแต่บนเตียงก็ไร้เงายัยหนู สงสัยว่าเธอจะหนีกลับหอไปแล้วแต่ว่ากลับไปตอนไหน ไม่ใช่ว่าไปหลังจากผมออกจากบ้านไปนะ ความรู้สึกตอนนี้กระวนกระวายสุดๆกลัวว่าเธอจะเป็นอันตราย แต่ผมจะติดต่อเธอได้ยังไงเพราะแม้แต่เบอร์ของเธอผมก็ยังไม่มี!
ผมรีบวิ่งลงมาข้างล่างก่อนควานหาโทรศัพท์ไอบิวในกางเกงของมันและรีบกดเข้าไลน์ก่อนส่งข้อความหาน้องแบร์ ผมนั่งรอข้อความตอบกลับแต่ว่าเธอไม่แม้แต่จะเปิดอ่านน่ะสิ!
- ผู้เขียน
