EP 03 ลัมบาน่าคือต้นฉบับ
848 คำ
เช้าวันต่อมา
ไวโอเล็ตได้รับแจ้งจากผู้จัดการว่าเธอได้เป็นพรีเซนเตอร์ของคอนโดใหม่เครือบราวน์ แน่นอนว่าเธออดนึกถึงสิ่งดี ๆ ที่จะเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะเมื่อคืนหลังจากทานข้าวกันเสร็จ ลัมบาน่าให้เกียรติเป็นคนมาส่งเธอถึงคอนโดส่วนตัวที่เธอพักด้วยตัวเอง
“ยิ้มแบบนี้มีข่าวดีให้ฉันหรือเปล่าไวโอเล็ต” เอดีนเอ่ยถามเพราะตอนนี้เขามาหาลูกบุญธรรมที่คอนโด
“ค่ะพ่อ ไวน์ได้เป็นพรีเซนเตอร์ของทางนั้นแล้ว”
“ดี ทำมันให้สำเร็จ แล้วพ่อจะให้รางวัลเธออย่างงาม”
“ค่ะ”
“อย่าเสียรู้ให้มันล่ะ ไอ้เวรนั่นมันฉลาดไม่น้อย ถึงพ่อจะให้คนปิดประวัติเธออย่างดีแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรแน่นอน เข้าใจใช่มั้ย?” หญิงสาวพยักหน้ารับช้า ๆ
“งั้นพ่อจะกลับก่อน แค่แวะมาเพื่อฟังข่าวดี ไม่คิดว่าจะไวขนาดนี้”
“ให้ไวน์ไปส่งมั้ยคะ?”
“ไม่ต้องหรอก ช่วงนี้ยังไม่ต้องเข้าบ้านใหญ่ ไม่ต้องมาเจอพ่อ เผื่อว่ามันจะให้คนตามดู เดี๋ยวแผนจะเสียหมด”
“ค่ะ” เธอตอบเพียงเท่านั้น ก่อนทั้งคู่จะเอ่ยลากัน ไวโอเล็ตนึกถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำ ถามซ้ำไปซ้ำมาว่ามันเป็นสิ่งที่ควรแล้วหรือไม่ ก่อนสมองส่วนใหญ่จะบอกเธอว่ามันถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณให้แก่ผู้มีพระคุณของเธอ
กาสิโนบราวน์
“นายครับ” ไดมอนด์เดินเอาแล็ปท็อปมาวางให้เจ้านายดูรูปสำคัญ
“ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเก็บคนฝีมือดีแบบนั้นไว้ในตำแหน่งลูก”
“อาจจะรอเวลาที่เหมาะสมหรือเปล่าครับ?” ไดมอนด์เอ่ย เพราะหากขึ้นชื่อว่าภัคคินสันแล้ว ไม่มีอะไรน่าไว้ใจทั้งนั้น
“ก็คงงั้น”
“คิดดีแล้วใช่มั้ยครับ ที่จะให้เธอมีโอกาสเข้าใกล้”
“นายเคยได้ยินมั้ยไดมอนด์ ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด”
“ยังไงครับ”
“ฉันเก็บเธอไว้ใกล้ตัว มันก็ช่วยให้ฉันรู้ความเคลื่อนไหวของเธอได้มากขึ้น นายไม่คิดแบบนั้นเหรอ?” การ์ดหนุ่มคิดตามก่อนพยักหน้ารับช้า ๆ
“แล้วนายจะบอกคุณแฝดทั้งสี่มั้ยครับ?”
“ไม่ล่ะ พวกนั้นก็มีงานของตัวเอง เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของฉัน ฉันจะจบมันเอง”
“ผมไม่อยากจะคิดถึงตอนที่พวกเขารู้เองเลยครับ”
“สี่แฝดเป็นลูกของฉัน ฉันเป็นต้นฉบับ ก๊อปเกรดเอแบบพวกนั้นจะไม่มีทางได้รู้ เว้นเสียแต่ฉันให้พวกเขารู้เอง” ไดมอนด์ชักจะเริ่มกลัวลัมบาน่ายิ่งกว่าเดิม หากถามว่าในบราวน์ใครเจ้าเล่ห์ที่สุด คำตอบคงไม่พ้นนายใหญ่อย่างลัมบาน่าแน่
“ว่าแต่ตารางถ่ายโปรโมทมาหรือยัง?”
“อาทิตย์หน้าครับ”
“เคลียร์งานในวันนั้นให้เรียบร้อย ฉันจะรับบทผู้ชายแสนดีไปให้กำลังใจนางแบบที่เลือกเองกับมือสักหน่อย” ไดมอนด์รับคำสั่งและเริ่มดูตารางงานของลัมบาน่าที่ต้องทำ เอางานในวันดังกล่าวกระจายไปวันอื่น
“นายใหญ่เลือกเธอเพราะจุดประสงค์อื่น แบบนี้จะเข้าคอนเซปต์ของคอนโดเหรอครับ?”
“นายว่าเธอไม่สวยเหรอ?”
“ผมไม่ได้มองหน้าชัด ๆ ครับ”
“ฉันว่าเธอเหมาะ ไม่ได้เลือกแค่เพราะเรื่องของเอดีนหรอก สบายใจเถอะ” ถ้าเจ้านายว่าแบบนั้นแล้วลูกน้องอย่างเขาจะไปขัดอะไรได้
“วันนี้มีนัดทานข้าวกับคุณอลิเซียนะครับ”
“อืม จองร้านโปรดของอลิเซียไว้ด้วย เอาใจลูกสาวหน่อย ช่วงนี้ไม่ได้เจอกันสักเท่าไหร่”
“แล้วเรื่องของคุณเซีย…”
“ให้เขาจัดการตัวเองก่อน หากตรงไหนไม่เข้าที่เข้าทางค่อยช่วยดูห่าง ๆ” ลัมบาน่าก็แบบนี้ เรียกได้ว่าแทบจะเป็นพ่อตัวอย่าง เขามักปล่อยให้ลูกทุกคนได้ใช้ชีวิตตามใจ แต่ยังคงคอยเป็นเบาะรองรับเสมอหากคนไหนเจ็บปวด
“ให้ผมเพิ่มกำลังคนหน่อยมั้ยครับ”
“แค่นั้นก็พอ น้องเซียมีคนของเขาเยอะแล้ว เดี๋ยวเจ้าลูคัสรู้เข้าจะหาว่าฉันรักลูกลำเอียง”
“แล้วจริงมั้ยครับ?”
“จริงสิ จะเหลือเหรอ” มันเป็นเพียงแค่คำพูดที่แซวเล่นกันเท่านั้น และมีเพียงแค่ไดมอนด์ที่ทำแบบนี้ได้ เพราะไดมอนด์เปรียบเสมือนลูกบุญธรรมของลัมบาน่า เขาให้โอกาสมากมายแก่การ์ดคนนี้ ไม่แปลกใจที่ไดมอนด์จะสามารถยอมตายแทนเจ้านายตัวเอง
“ผมอัดเสียงส่งให้คุณลูคัสก่อนนะครับ”
“ถ้านายอยากให้มีข่าวลูกชายคนเล็กเผาสดพ่อตัวเองนายก็ทำเลย”
“นักเผามือทองไม่ได้มาเล่น ๆ จริง ๆ นะครับ”
“น่าภูมิใจมากเลยใช่มั้ยล่ะลูกฉันแต่ละคน”
- ผู้เขียน
