รถที่ทั้งสองนั่งมาจอดยังลานจอดรถของเพนท์เฮ้าส์ แต่ไวโอเล็ตไม่ขยับตัวเพื่อลงเลยสักนิด ลัมบาน่าหันมองเธอก็ยังไม่รู้ตัวเขาจึงส่งสายตาผ่านกระจกเป็นการบอกไดมอนด์ให้ลงไปก่อนเพื่อจะได้คุยกับหญิงสาวเป็นการส่วนตัว
"อยากพูดอะไรหน่อยมั้ย?"
"ที่คุณเอ่ยถึงเรื่องเจ้าของที่ หมายความว่าไงคะ?"
"ทำไมไม่ถามมันดูล่ะ ถามฉันเธออาจจะไม่ได้ความจริง"
"ไวน์เชื่อว่าคุณจะพูดความจริงกับไวน์"
"งั้นเหรอ เธอไว้ใจผู้ชายที่เธอคิดจะทำร้ายมากขนาดนั้นจริง ๆ เหรอไวโอเล็ต วิลเลี่ยม" เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
"แล้วคุณไว้ใจไวน์มากขนาดให้มาที่ส่วนตัวมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"
"ไว้ใจ เพราะฉันเชื่อว่าเธอไม่ทำร้ายฉันตอนนี้"
"งั้นไวน์ก็ไว้ใจคุณเหมือนกัน"
"ยุติธรรมดี แต่ฉันไม่พูดคงดีกว่า เพราะไม่ใช่นิสัยฉันที่จะบอกอะไรเพื่อให้ใครเกลียดอีกคน"
"เฮ้อ ไวน์อยากกลับคอนโดตัวเองค่ะ"
"ฉันจะให้ไดมอนด์ไปส่ง แต่จำไว้นะไวโอเล็ต สำหรับฉันแ
