ร่างเล็กยืนตะลึงพรึงเพริดกับภาพเบื้องหน้า...แก่งน้ำขนาดใหญ่ที่กำลังไหลวนสาดซัดคลื่นเล็กๆ กระแทกก้อนหินจนน้ำฟุ้งกระจัดกระจาย อาการเย็นฉ่ำที่โอบล้อมรอบตัว ไอน้ำที่โปรยปรายอยู่ในสายลม ช่างจรรโลงใจให้ชุ่มชื่นดีเสียเหลือเกิน
ก็เป็นอย่างที่กฤษณะว่า...หล่อนแทบไม่เคยได้ไปไหนเลยก่อนหน้าที่จะมาแต่งงานกับเขา ตลอดช่วงเวลาหลายปีครอบครัวและที่ทำงานคือสองสิ่งที่คร่ำหวอดอยู่รอบๆ ชีวิต แต่หล่อนก็มีความสุข ซึ่งก็เป็นความรู้สึกสุขใจในอีกแบบที่แตกต่างกับตอนนี้
"เป็นไงเอื้อง...ชอบไหม"
"ชอบค่ะ...สวยจังเลย แต่น้ำแรงน่าดู" หล่อนออกปากวิจารณ์ในขณะที่คนงานหญิงหนึ่งคนและคนงานชายอีกสองกำลังเตรียมเรือยางสำหรับการล่องแก่ง
"น้ำไม่แรงก็ล่องแก่งไม่สนุกสิเอื้อง...มาเถอะใส่เสื้อชูชีพเอาไว้ให้ดีๆ นะ ตรวจดูความเรียบร้อยด้วยเผื่อเกิดอันตราย" กฤษณะบอกกับหล่อนพร้อมส่งมือไปให้หญิงสาวจับจูงแล้วนำพาหล่อนไปยังเรือยางที่บัดนี้ถ
