เมียแต่ง

เมียแต่ง -01- ขอเมีย

@ร้านเหล้า

แก้วดีไซน์เก๋ ที่บรรจุเครื่องดื่มสีอำพัน ถูกควงไปมาอย่างสม่ำเสมอ บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า เจ้าของการกระทำนั้น กำลังใช้สมาธิอย่างหนัก บรั่นดีที่อยู่ในแก้วจึงเคลื่อนไหวอย่างคงที่ ไม่ต่ำไป หรือสูงเกินไป ไม่สมกับที่เขาเสียเวลามานั่งในร้านเหล้าตั้งนานสองนาน เพราะเขาไม่ได้พึ่งพาสิ่งที่เป็นจุดขายของร้าน แบบที่ควรเป็น

"กูว่ามึงนิ่งเกินไป ไม่ได้กำลังคิดการใหญ่ บุกเรือนหอเขาใช่ไหม"

คำถามที่ลอยมาเหมือนอากาศ ถูกปล่อยผ่าน เสมือนเขาไม่ได้สนใจที่จะตอบมัน

"หรือมึงรักเขามาก จนกำลังคิดที่จะทำร้ายตัวเอง"

"สิ้นคิด คำพูดของมึงมันสิ้นคิดสัสๆ!"

เขากระแทกเสียงตอบกลับ ก่อนจะกรอกน้ำเมากระหน่ำผ่านลำคอลงไป

"หึ.. งั้นมึงก็บอกกูมาสิ ว่ามึงชวนกูมานั่งโง่ๆที่ร้านเหล้าทำไม อาลัยอาวรณ์เขามากมาย ลืมไม่ได้ จนผู้หญิงคนใหม่เสนอตัวให้ฟรีๆก็ไม่เอา"

"มึงจะให้กูเอาต่อจากมึงว่างั้น?"

เจ้าของใบหน้าคมคายตั้งคำถาม ตาคมหรี่มองเพื่อนรักเมื่อเอ่ยคำนั้น ก่อนที่คนถูกถาม จะหลบตาเป็นพัลวัน

"แดกคนเดียวก็ดีแล้วไหม อย่างกูมีให้เลือกกินเยอะแยะมากมาย"

เจ้าของคำพูดนั้น ผ่อนแผ่นหลังไปกับโซฟาเพื่อเป็นการผ่อนคลาย แต่ทว่า คิ้วหนาก็ยังนิ่วเข้ากันจนมันเป็นปม

"เออ มีให้เลือกกินมากมาย แล้วมานั่งคอตกนี่คืออะไร"

"..."

"เหอะ.. มึงไม่ต้องมาปั่นหัวกูหรอกไอ้พล กูไม่เชื่อหรอก ว่าคนอย่างมึงจะไม่เสียใจ เมื่อผู้หญิงที่มึงรักมากมาย ประกาศแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นแบบหน้าด้านๆ ทั้งๆที่ยังคบหาอยู่กับมึง"

ปลายลิ้นของคนฟัง ดันเข้ากับกระพุ้งแก้มเมื่อได้ยินแบบนั้น หัวใจเริ่มร้อนรุ่มขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่มือหนาข้างที่จับแก้วเหล้า จะออกแรงบีบอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"กูว่ามึงควรหาคนใหม่ เอาให้เด็ดกว่าเดิมเป็นไง"

คำพูดของเพื่อนรัก ไม่ได้ตั้งใจอะไรมากมาย ลึกๆก็เพียงแค่หวังจะช่วยเพื่อนคลายความทุกข์ใจเท่านั้นเอง

"อืมม.. กูเห็นด้วยกับมึง"

'รวมพล' ตอบออกมาอย่างมุ่งมั่น และความสุขุมเหมือนคิดการใหญ่ มันก็มากพอ ที่จะเรียกความสนใจจากผู้ฟังได้ดี

"มึงว่าไงนะพล เห็นด้วยกับกูงั้นเหรอ"

"ก็เออไง หน้าอย่างกู ควรแคร์ผู้หญิงแค่คนเดียวหรือไง เหอะ.."

รอยยิ้มหยัน ปรากฎขึ้นที่มุมปาก ก่อนที่เขาจะเทบรั่นดีลงคออีกครั้ง

"มึงหมายความว่า มึงจะปล่อยเขาไปงั้นเหรอวะ"

"แล้วกูควรกลับไปเอาผู้หญิงที่ไม่ได้มีแค่กูเหรอวะ โทษทีว่ะ กูไม่ชอบซ้ำรอยใคร แต่ก็อย่างว่า ปล่อยไปง่ายๆ มันก็หยามหน้ากูเกินไป หยามมา หยามกลับ ไม่โกงไง"

รวมพลเหยียดยิ้มให้กับตัวเองอีกครั้ง เขาแทบไม่รอให้เพื่อนรักตั้งคำถาม จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังเป้าหมาย ซึ่งเขานั่งมองอยู่ค่อนข้างนาน

ขายาวที่ห่อหุ้มด้วยกางเกงยีนส์แบรนด์ดัง ก้าวไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น ก่อนจะหยุดยืนที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้าน ซึ่งอย่างที่บอก ว่าเขามองอยู่ก่อนแล้วตั้งนานสองนาน

"วันนี้ทำไมสวย"

เขาจงใจกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวที่มองเพียงด้านหลังก็รู้ว่าสวยมาก กลิ่นหอมจางๆจากกายเธอ สร้างความพอใจให้เขาได้เป็นอย่างดี ก่อนที่เจ้าตัวจะหันมาที่เขากระทันหัน จนปลายจมูกเชิดรั้น เฉียดชนกับปลายจมูกของเขาเต็มๆ

"พะ พี่พล"

เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อเขา ก่อนที่เธอจะขยับเพื่อรักษาระยะห่าง จากนั้นดวงตาของสองเราก็เชื่อมประสานมองกัน

"สวยทุกวันมั้งคะ มันอยู่ที่คนมองมากกว่า"

เขายกยิ้มออกมา ก่อนจะวางท่อนแขนข้างหนึ่งไปกับโต๊ะกระจก โดยที่สายตา ยังไม่ได้ละไปจากใบหน้างดงาม

"วันนี้พี่คงมองนาน เลยเห็นว่าเธอสวยมาก"

"กำลังจะจีบนาวอยู่หรือเปล่าคะ"

เธอเอียงหน้าถาม มือบางควงแก้วเครื่องดื่มวนไปมา ก่อนจะยกมันจรดที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ที่เคลือบลิปกลอสสวยงามและลงตัว

"ถ้าบอกว่าจะจีบ จะยอมให้พี่จีบไหม จีบ.. เหมือนที่นาวอยากให้พี่จีบไง"

"ถ้านาวบอกว่าเปลี่ยนใจแล้วล่ะคะ พี่พลจะว่ายังไง"

"พี่ก็คงเสียใจ ที่ไม่ได้สานสัมพันธ์กับสาวสวยที่เคยบอกว่าชอบพี่มากล่ะมั้ง"

"เอาความจริงมาคุยกันดีกว่าค่ะ ที่มาจีบ เพราะผู้หญิงคนนั้น ประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบรึเปล่าคะ"

"ห้าแสน.. ถ้าเธอไปจดทะเบียนสมรสกับพี่.."

"...รับอีกห้าแสนทันที ถ้าเธอแต่งตัวสวยๆ ให้พี่ควง ไปเย้ยผู้หญิงคนนั้นด้วยกัน"

"ผู้หญิงคนนั้น คนที่พี่บอกว่ารักมากน่ะเหรอคะ"

"พี่เพิ่มให้อีกห้าแสนก็ได้นะ ถ้าเธอจะเงียบปาก แล้วเดินมาให้พี่กอดซะดีๆ.."

"...มาเป็นเมียแต่งของพี่ พี่พร้อมจะมีเมียตอนนี้เลย"

"ว้าวว นาวชอบสายเปย์เสียด้วยสิ ว่าแต่ จะให้นาวกระโดดข้ามขั้นซะขนาดนั้น เพราะอยากให้นาวช่วยรักษาแผลที่หัวใจให้อย่างนั้นเหรอคะ โทษทีนะคะ นาวไม่ใช่หมออ่ะค่ะ"

"พี่ก็ไม่ได้อยากให้นาวมาเป็นหมอไง แต่อยากได้มาเป็นเมีย"