“นาราว่ายน้ำไม่แข็งค่ะ หากให้ว่ายในสระน้ำที่มีผิวน้ำราบเรียบก็พอว่ายได้ แต่หากให้ลงไปในสระน้ำที่กว้างใหญ่อย่างท้องทะเล ที่มีคลื่นซัดราวกับพิโรธไม่ต่างจากอารมณ์เดือดของนายหัว นาราคงว่ายออกไปไม่ได้หรอกค่ะ”
พิมพ์นาราเอ่ยบอกเสียงราบเรียบ รู้ว่าคนที่นั่งอยู่ข้างกายคงรู้สึกไม่พอใจอยู่มากที่ถูกเธอเอ่ยแขวะเช่นนี้ แต่กระนั้นก็ไม่คิดจะใส่ใจ เพราะสิ่งที่เธอเอ่ยออกมานั้นมันเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น หรือจะว่าไปแล้วอารมณ์ที่ปะทุเดือดของนายหัวราเมศวร์ดูจะรุนแรงกว่าคลื่นลมในท้องทะเลเสียอีก
นายหัวราเมศวร์ทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่บ่งบอกว่าโกรธคนที่เอ่ยแขวะตนเองหรือเปล่า
“เข้าใจเปรียบเทียบได้ดีนะนารา”
พิมพ์นาราหันไปมองใบหน้าที่เรียบเฉยของนายหัวหนุ่ม พอดวงตาคู่สวยปะทะกับดวงตาสีสนิมที่เผยให้เห็นเปลวไฟ ซึ่งเธอจำได้ไม่เคยลืมว่าเป็นเปลวไฟแห่งรักอันแสนเร่าร้อน ก็รีบเบือนหน้าหน
