ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอเอวาแล้วเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า เธอหลับหนีผมเลยทำต่อไม่ได้จริงๆ
“เอวา” ผมตะโกนเรียกแต่ไม่มีใครตอบแบบนี้ทำท่าไม่ดีแล้วสิ ผมรีบใส่เสื้อผ้าออกมา ไม่มี ในห้องของเธอก็ไม่มี
“เอวา!!”
“คุณท่านพาคุณเอวาไปตลาดครับคุณวายุ ไม่ต้องห่วงไอ้ชัยมันก็ไปด้วยครับ” คนสวนของคุณยายวิ่งมาบอกทำให้ผมโล่งใจขึ้นมาหน่อย
ไม่นานทุกคนก็เดินทางกลับมาพร้อมกับเสื้อผ้าของทั้งสองคน ใช่สิผมไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้เลย
“มี๊ทำไมคนไม่ดีถึงอยู่ที่นี่คะ แล้วลุงตุลย์จะมาหาเราไหมคะ”
ไม่มีคำตอบจากเอวาเพราะเธอไม่มองหน้าวายุเลย วายุเดินเข้ามาจับข้อมือของเอวาเพื่อดูร่องรอยที่ถูกมัดเมื่อคืนแต่เอวาสลัดออก
“อย่ามายุ่งกับฉัน”
“อย่าทำเป็นหวงตัวหน่อยเลยเมื่อคืนยังนอนด้วยกันอยู่เลยนะ”
“ทุเรศ!!”
“เอวามาหายายหน่อยลูก”
“ค่ะ”
ผมมองตามหลังไปแต่พอก้มลงมาก็เจอตัวปัญหาที่ยืนมองหน้าผมอยู่ ผมเลยต้องย่อตัวเพ
