ความผิดพลาด
1478 คำ
1เดือนผ่านไป
ฉันเดินเข้ามาเรียนที่ตึกคณะนิเทศศาสตร์ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนฉันก็ยังเป็นจุดสนใจของทุกคนอยู่ดี ตอนนี้ฉันอายุแค่19ปี ยังต้องเจออะไรอีกเยอะเรื่องที่ผิดพลาดไปก็ลืมไปมันไปเสียเถอะ
"เอวาวันนี้พี่นุชบอกว่ามีงานให้มึงด้วยนะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่นุชมารับ"
"โอเค"
"มึงเป็นอะไรหรือเปล่าเอวาทำไมดูไม่ค่อยสดชื่นเลย ทำงานเยอะไปหรือเปล่า" สาดูอาการเพื่อนที่หน้าซีดเหมือนคนไม่มีเลือด
"น่าจะนอนน้อยน่ะ แล้วนี่ริชชี่ยังไม่มาอีกเหรอ"
"มาแล้วแต่คุณวายุมารับไปนั่งที่ตึกนิติศาสตร์อะ กูเตือนมันแล้วนะว่าอย่าไปยุ่งคนอย่างคุณวายุเห็นแก่ตัวที่สุด"
เอวาเผลอกำหมัดแน่นเธอทั้งเจ็บ ทั้งโกรธแค้น แต่พอคิดอะไรแบบนี้มันก็พาให้เธออยากจะอาเจียนออกมาทุกครั้ง
สาเห็นอาการของเพื่อนไม่ดีขึ้นจึงรีบพามาหาหมอที่คลินิกใกล้มหาวิทยาลัย แม้เอวาจะปฎิเสธสาก็ไม่ยอมเพราะสาเป็นน้องสาวของพี่นุชผู้จัดการของเธอ หากเอวาเป็นอะไรไปพี่สาวเธอก็คงแย่
"คุณเอวาเชิญฟังผลค่ะ"
ฉันเดินเข้ามาในห้องตรวจกับสา แต่ทำไมคุณหมอถึงมีสีหน้าแบบนี้
"คุณเอวาครับผลการตรวจร่างกายและตรวจปัสสาวะของคุณเอวา พบว่าคุณเอวามีฮอโมนเอชซีจีค่อนข้างสูง"
"ขอภาษามนุษย์ค่ะหมอ" สายกมือขึ้นเบรกทำให้หมอต้องยิ้มแห้งๆ
"คุณเอวากำลังตั้งครรภ์ครับ หมอแนะนำให้ไปฝากครรภ์และคุยกับครอบครัวให้รู้เรื่องนะครับ ไม่แนะนำให้เอาเด็กออก"
ตอนนี้โลกของฉันมันหยุดหมุนไปแล้ว ฉันถูกสาพาออกมานอกคลินิกขาของฉันก้าวไม่ออกเหมือนคนไม่มีแรง
"เอวานี่มันอะไรกันมึงมีแฟนแล้วเหรอทำไมไม่บอกกูเลย แล้วจะทำยังไงต่อไปดีพี่นุชรับงานไว้โชคเลย"
ไม่มีเสียงตอบกลับจากเอวาเพราะตอนนี้เธอยังช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้น มือน้อยๆลูบไปที่ท้องในสมองคิดย้อนคิดไปถึงคืนนั้น เส้นทางในวงการของฉันคงต้องจบแค่นี้ใช่ไหมแล้วที่บ้านฉันจะทำยังไง
วันนี้ฉันขอกลับคอนโดเพราะไม่มีแรงที่จะเรียนแล้ว ในหัวคิดแต่เรื่องอนาคตของตัวเองฉันควรจะโทรไปหาที่บ้านแม้ว่าที่บ้านฉันจะมีฐานะที่พอส่งเสียเลี้ยงดูฉันได้แต่เรื่องเด็กในท้องเตี่ยคงไม่ยอมแน่ๆ
กลางดึก...
นี่ใช่เวลาที่ฉันควรกินอะไรหรือไง ฉันหยิบกระเป๋าตังลงมาร้านสะดวกซื้อก็เจอกลุ่มของไอ้สารเลวที่มันทำลายอนาคตฉันกำลังซื้อเบียร์กันอยู่ แต่สาวที่ไอ้สารเลวนั่นมันควงมาคือเพื่อนรักของฉัน ริชชี่แกทำไมถึงมาอยู่กับไอ้พวกนี้ได้นะ
ฉันรีบหยิบแคล็กเกอร์ มะม่วงแช่อิ่มและผลไม้อบแห้งใส่ตระกร้าแม้จะเดินเลี่ยงแล้วแค่ก็ถูกจับได้ซะก่อน
“เอวา!”
“อ้าว” ฉันหันไปยิ้มให้เพื่อนแต่ไอ้สารเลวนั่นมันกับกระตุกยิ้มให้ฉัน ทำให้ฉันกำมือจนแน่นอยากเข้าไปตบหน้ามันนัก
“ปกติไม่กินของพวกนี้ไม่ใช่เหรอ” ริชชี่เดินมาดูของในตระกร้าด้วยความสงสัย “วันนี้สาบอกเอวาไม่สบายเป็นอะไรหรือเปล่า หมอว่าไงบ้างถามสา สามันก็ไม่รู้”
“นอนน้อยน่ะ ช่วงนี้ทำงานเยอะไปหน่อย”
“อ๋อพักผ่อนบ้างนะ เออนี่พี่วายุแฟนเราเอง”
“อื้อ” ฉันไม่คิดจะหันไปมองแต่เดินมาที่แคชเชียร์เลย กลับขึ้นมาบนห้องฉันก็โยนทุกอย่างทิ้งและปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา ทำไมถึงได้โง่แบบนี้ฮะเอวา ถ้าวันนั้นกินยาคุมกันไว้เรื่องก็คงไม่เกิดแล้วจะแบกท้องไปเรียนยังไง
อีกด้าน...
ริชชี่ที่ดูรูปของเอวาที่แบรนด์เสื้อผ้าวัยรุ่นพึ่งลงในเพจก็ส่งให้วายุดูเพื่อนของเธอ ริชชี่กับเอวาโตมาด้วยกันทั้งสองชอบอะไรที่แตกต่างกันเถียงกันเป็นชีวิตจิตใจ
“น่ารักไหมคะเพื่อนของริชชี่”
“น่ารักดี ถามทำไมเหรอ” วายุหันไปมองริชชี่สาวน้อยที่พึ่งจีบได้ไม่ถึงอาทิตย์แต่กลับแสดงความเป็นเจ้าของเกินเบอร์
“ตอนอยู่ในร้านสะดวกซื้อริชชี่เห็นพี่วายุมองเอวา ห้ามชอบนะคะเอวาเป็นเพื่อนรักของริชชี่เลย”
วายุไม่ได้สนใจสิ่งที่ริชชี่พูดแม้แต่น้อยเพราะตนเองยังอยากกลับไปชิมเนื้อชิ้นนั้นอีก ความบริสุทธิ์ที่ทำให้วายุรู้สึกดีแต่ตอนนี้ตนมีเนื้อชิ้นใหม่ที่เร้าใจกว่าจึงต้องรีบกินให้อิ่มเพื่อจะได้สลัดทิ้งเหมือนคนก่อนหน้า
หลายวันผ่านไป...
เอวายังคงมาเรียนปกติแม้จะถูกสายตาของวายุมองมาที่เธอทุกครั้งที่มาส่งริชชี่ เธอเริ่มรู้สึกไม่ดีจนคิดไปถึงขั้นจะย้ายที่เรียนเพื่อหนีผู้ชายเฮงซวยคนนี้แต่เรื่องการตั้งครรภ์ยังไม่มีใครรู้นอกจากสา สาเองก็ไม่รู้จะบอกกับพี่นุชยังไงทั้งสองเลยมานั่งปรับทุกข์กันอยู่สองคน
“ตอนนี้มึงไหวไหมเอวา”
“สากูต้องทำยังไงต่อ กูไม่กล้าบอกที่บ้านด้วยซ้ำ”
“แฟนมึงล่ะรู้เรื่องหรือยัง มันควรแสดงความรับผิดชอบนะอนาคตมึงกำลังไปได้ดีเลย”
“กูเลิกกันไปแล้ว กูไม่อยากยุ่งกับเขาอีกแล้ว”
เอวาจำใจต้องโกหกเรื่องนี้เพราะถ้าเธอบอกว่าเธอมีอะไรกับวายุริชชี่ก็คงเจ็บไม่แพ้กัน เธอไม่รู้ว่าริชชี่กับวายุคบกันมานานแค่ไหนแล้ว
“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ กูเป็นห่วงมึงนะ”
“กูว่ากูจะย้ายที่เรียน เรื่องนี้บอกที่บ้านกูไปเตี่ยกูรับไม่ได้แน่ๆ ขืนกูเรียนที่นี่กูก็ต้องเจอเขา”
“ฮะ! คนในมหาลัยเหรอมันเป็นใคร!!” สาทำท่าอยากจะไปเอาเรื่องแต่เอวารีบห้ามเอาไว้
“กูพูดจริงๆนะ กูควรหายไปสักพักแล้วค่อยกลับมาทำงานใหม่ แค่9เดือนเอง”
“มึงพูดง่าย เอางี้ไหมเย็นนี้ไปคุยกับพี่นุชกันยังไงพี่นุชน่าจะเข้าใจ อีกอย่างมึงยังไม่ได้เซ็นสัญญากับค่ายไหนมีแค่สัญญาพรีเซนเตอร์เสื้อผ้า”
“อืม”
เลิกเรียนพวกเราสองคนก็ตรงมายังคอนโดพี่นุชเพื่อบอกเรื่องสำคัญแน่นอนแค่เพียงพี่นุชรู้ก็ถึงกับเป็นลมล้มพับไปเลย รถพี่นุชก็ยังต้องส่ง คอนโดก็ยังต้องจ่าย ฉันกลายเป็นตัวปัญหาของทุกคนไปแล้ว
“ทำไมไม่รู้จักป้องกันฮะเอวา เสียๆๆ เสียหมดทุกอย่างแล้ว แบบนี้จะเอายังกันต่อพี่จนปัญญาแล้วนะ”
“เอวาขอโทษค่ะพี่นุช ขอเอวาคลอดลูกแล้วจะกลับมาทำงานให้นะคะ”
ผู้จัดการสาวได้แต่ถอนหายใจแต่ในเมื่อเรื่องมันมาขนาดนี้แล้วเธอคงต้องยอมรับความจริง ตอนนี้คงได้แต่เคลียร์งานที่ค้างให้หมดและปล่อยเอวาไปก่อน
//เอวา//
วันนี้ฉันมาทำเรื่องลาออกและโอนหน่อยกิจไปเรียนที่อื่น ไปให้ไกลจากสังคมไฮโซพวกนี้ เรื่องการลาออกมีแค่สาเท่านั้นที่รู้เรื่อง แม้แต่ริชชี่ฉันก็ไม่กล้าบอก
“แล้วมึงจะอยู่คอนโดต่อไหม มาอยู่กับกูก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรตอนนี้กูยังพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง เดี๋ยวกูไปดูหอพักที่ราคาถูกกว่านี้ กูไม่รู้ว่าคลอดลูกมันต้องใช้เงินเท่าไหร่”
“อืมเดี๋ยวกูจะไปหามึงบ่อยๆนะ”
“สามีอีกเรื่องที่กูอยากขอร้องมึง”
“อะไร”
“เรื่องของกูอย่าบอกริชชี่นะ ห้ามบอกเด็ดขาด”
สาได้แต่พยักหน้าแต่ในหัวกับคิดถึงคืนวันเกิดของเธอ วันนั้นเธอเห็นเอวานั่งอยู่ที่บาร์กับวายุแต่พอหันไปอีกทีก็ไม่เจอเพื่อนแล้ว โทรหาก็ไม่รับสาย หวังว่ามันจะไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ
- ผู้เขียน
