ความผิดพลาด

1478 คำ
1เดือนผ่านไป ฉันเดินเข้ามาเรียนที่ตึกคณะนิเทศศาสตร์ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนฉันก็ยังเป็นจุดสนใจของทุกคนอยู่ดี ตอนนี้ฉันอายุแค่19ปี ยังต้องเจออะไรอีกเยอะเรื่องที่ผิดพลาดไปก็ลืมไปมันไปเสียเถอะ "เอวาวันนี้พี่นุชบอกว่ามีงานให้มึงด้วยนะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่นุชมารับ" "โอเค" "มึงเป็นอะไรหรือเปล่าเอวาทำไมดูไม่ค่อยสดชื่นเลย ทำงานเยอะไปหรือเปล่า" สาดูอาการเพื่อนที่หน้าซีดเหมือนคนไม่มีเลือด "น่าจะนอนน้อยน่ะ แล้วนี่ริชชี่ยังไม่มาอีกเหรอ" "มาแล้วแต่คุณวายุมารับไปนั่งที่ตึกนิติศาสตร์อะ กูเตือนมันแล้วนะว่าอย่าไปยุ่งคนอย่างคุณวายุเห็นแก่ตัวที่สุด" เอวาเผลอกำหมัดแน่นเธอทั้งเจ็บ ทั้งโกรธแค้น แต่พอคิดอะไรแบบนี้มันก็พาให้เธออยากจะอาเจียนออกมาทุกครั้ง สาเห็นอาการของเพื่อนไม่ดีขึ้นจึงรีบพามาหาหมอที่คลินิกใกล้มหาวิทยาลัย แม้เอวาจะปฎิเสธสาก็ไม่ยอมเพราะสาเป็นน้องสาวของพี่นุชผู้จัดการของเธอ หากเอวาเป็นอะไรไปพี่สาวเธอก็คงแย่ "คุณเอวาเชิญฟังผลค่ะ" ฉันเดินเข้ามาในห้องตรวจกับสา แต่ทำไมคุณหมอถึงมีสีหน้าแบบนี้ "คุณเอวาครับผลการตรวจร่างกายและตรวจปัสสาวะของคุณเอวา พบว่าคุณเอวามีฮอโมนเอชซีจีค่อนข้างสูง" "ขอภาษามนุษย์ค่ะหมอ" สายกมือขึ้นเบรกทำให้หมอต้องยิ้มแห้งๆ "คุณเอวากำลังตั้งครรภ์ครับ หมอแนะนำให้ไปฝากครรภ์และคุยกับครอบครัวให้รู้เรื่องนะครับ ไม่แนะนำให้เอาเด็กออก" ตอนนี้โลกของฉันมันหยุดหมุนไปแล้ว ฉันถูกสาพาออกมานอกคลินิกขาของฉันก้าวไม่ออกเหมือนคนไม่มีแรง "เอวานี่มันอะไรกันมึงมีแฟนแล้วเหรอทำไมไม่บอกกูเลย แล้วจะทำยังไงต่อไปดีพี่นุชรับงานไว้โชคเลย" ไม่มีเสียงตอบกลับจากเอวาเพราะตอนนี้เธอยังช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้น มือน้อยๆลูบไปที่ท้องในสมองคิดย้อนคิดไปถึงคืนนั้น เส้นทางในวงการของฉันคงต้องจบแค่นี้ใช่ไหมแล้วที่บ้านฉันจะทำยังไง วันนี้ฉันขอกลับคอนโดเพราะไม่มีแรงที่จะเรียนแล้ว ในหัวคิดแต่เรื่องอนาคตของตัวเองฉันควรจะโทรไปหาที่บ้านแม้ว่าที่บ้านฉันจะมีฐานะที่พอส่งเสียเลี้ยงดูฉันได้แต่เรื่องเด็กในท้องเตี่ยคงไม่ยอมแน่ๆ กลางดึก... นี่ใช่เวลาที่ฉันควรกินอะไรหรือไง ฉันหยิบกระเป๋าตังลงมาร้านสะดวกซื้อก็เจอกลุ่มของไอ้สารเลวที่มันทำลายอนาคตฉันกำลังซื้อเบียร์กันอยู่ แต่สาวที่ไอ้สารเลวนั่นมันควงมาคือเพื่อนรักของฉัน ริชชี่แกทำไมถึงมาอยู่กับไอ้พวกนี้ได้นะ ฉันรีบหยิบแคล็กเกอร์ มะม่วงแช่อิ่มและผลไม้อบแห้งใส่ตระกร้าแม้จะเดินเลี่ยงแล้วแค่ก็ถูกจับได้ซะก่อน “เอวา!” “อ้าว” ฉันหันไปยิ้มให้เพื่อนแต่ไอ้สารเลวนั่นมันกับกระตุกยิ้มให้ฉัน ทำให้ฉันกำมือจนแน่นอยากเข้าไปตบหน้ามันนัก “ปกติไม่กินของพวกนี้ไม่ใช่เหรอ” ริชชี่เดินมาดูของในตระกร้าด้วยความสงสัย “วันนี้สาบอกเอวาไม่สบายเป็นอะไรหรือเปล่า หมอว่าไงบ้างถามสา สามันก็ไม่รู้” “นอนน้อยน่ะ ช่วงนี้ทำงานเยอะไปหน่อย” “อ๋อพักผ่อนบ้างนะ เออนี่พี่วายุแฟนเราเอง” “อื้อ” ฉันไม่คิดจะหันไปมองแต่เดินมาที่แคชเชียร์เลย กลับขึ้นมาบนห้องฉันก็โยนทุกอย่างทิ้งและปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา ทำไมถึงได้โง่แบบนี้ฮะเอวา ถ้าวันนั้นกินยาคุมกันไว้เรื่องก็คงไม่เกิดแล้วจะแบกท้องไปเรียนยังไง อีกด้าน... ริชชี่ที่ดูรูปของเอวาที่แบรนด์เสื้อผ้าวัยรุ่นพึ่งลงในเพจก็ส่งให้วายุดูเพื่อนของเธอ ริชชี่กับเอวาโตมาด้วยกันทั้งสองชอบอะไรที่แตกต่างกันเถียงกันเป็นชีวิตจิตใจ “น่ารักไหมคะเพื่อนของริชชี่” “น่ารักดี ถามทำไมเหรอ” วายุหันไปมองริชชี่สาวน้อยที่พึ่งจีบได้ไม่ถึงอาทิตย์แต่กลับแสดงความเป็นเจ้าของเกินเบอร์ “ตอนอยู่ในร้านสะดวกซื้อริชชี่เห็นพี่วายุมองเอวา ห้ามชอบนะคะเอวาเป็นเพื่อนรักของริชชี่เลย” วายุไม่ได้สนใจสิ่งที่ริชชี่พูดแม้แต่น้อยเพราะตนเองยังอยากกลับไปชิมเนื้อชิ้นนั้นอีก ความบริสุทธิ์ที่ทำให้วายุรู้สึกดีแต่ตอนนี้ตนมีเนื้อชิ้นใหม่ที่เร้าใจกว่าจึงต้องรีบกินให้อิ่มเพื่อจะได้สลัดทิ้งเหมือนคนก่อนหน้า หลายวันผ่านไป... เอวายังคงมาเรียนปกติแม้จะถูกสายตาของวายุมองมาที่เธอทุกครั้งที่มาส่งริชชี่ เธอเริ่มรู้สึกไม่ดีจนคิดไปถึงขั้นจะย้ายที่เรียนเพื่อหนีผู้ชายเฮงซวยคนนี้แต่เรื่องการตั้งครรภ์ยังไม่มีใครรู้นอกจากสา สาเองก็ไม่รู้จะบอกกับพี่นุชยังไงทั้งสองเลยมานั่งปรับทุกข์กันอยู่สองคน “ตอนนี้มึงไหวไหมเอวา” “สากูต้องทำยังไงต่อ กูไม่กล้าบอกที่บ้านด้วยซ้ำ” “แฟนมึงล่ะรู้เรื่องหรือยัง มันควรแสดงความรับผิดชอบนะอนาคตมึงกำลังไปได้ดีเลย” “กูเลิกกันไปแล้ว กูไม่อยากยุ่งกับเขาอีกแล้ว” เอวาจำใจต้องโกหกเรื่องนี้เพราะถ้าเธอบอกว่าเธอมีอะไรกับวายุริชชี่ก็คงเจ็บไม่แพ้กัน เธอไม่รู้ว่าริชชี่กับวายุคบกันมานานแค่ไหนแล้ว “แล้วมึงจะเอายังไงต่อ กูเป็นห่วงมึงนะ” “กูว่ากูจะย้ายที่เรียน เรื่องนี้บอกที่บ้านกูไปเตี่ยกูรับไม่ได้แน่ๆ ขืนกูเรียนที่นี่กูก็ต้องเจอเขา” “ฮะ! คนในมหาลัยเหรอมันเป็นใคร!!” สาทำท่าอยากจะไปเอาเรื่องแต่เอวารีบห้ามเอาไว้ “กูพูดจริงๆนะ กูควรหายไปสักพักแล้วค่อยกลับมาทำงานใหม่ แค่9เดือนเอง” “มึงพูดง่าย เอางี้ไหมเย็นนี้ไปคุยกับพี่นุชกันยังไงพี่นุชน่าจะเข้าใจ อีกอย่างมึงยังไม่ได้เซ็นสัญญากับค่ายไหนมีแค่สัญญาพรีเซนเตอร์เสื้อผ้า” “อืม” เลิกเรียนพวกเราสองคนก็ตรงมายังคอนโดพี่นุชเพื่อบอกเรื่องสำคัญแน่นอนแค่เพียงพี่นุชรู้ก็ถึงกับเป็นลมล้มพับไปเลย รถพี่นุชก็ยังต้องส่ง คอนโดก็ยังต้องจ่าย ฉันกลายเป็นตัวปัญหาของทุกคนไปแล้ว “ทำไมไม่รู้จักป้องกันฮะเอวา เสียๆๆ เสียหมดทุกอย่างแล้ว แบบนี้จะเอายังกันต่อพี่จนปัญญาแล้วนะ” “เอวาขอโทษค่ะพี่นุช ขอเอวาคลอดลูกแล้วจะกลับมาทำงานให้นะคะ” ผู้จัดการสาวได้แต่ถอนหายใจแต่ในเมื่อเรื่องมันมาขนาดนี้แล้วเธอคงต้องยอมรับความจริง ตอนนี้คงได้แต่เคลียร์งานที่ค้างให้หมดและปล่อยเอวาไปก่อน //เอวา// วันนี้ฉันมาทำเรื่องลาออกและโอนหน่อยกิจไปเรียนที่อื่น ไปให้ไกลจากสังคมไฮโซพวกนี้ เรื่องการลาออกมีแค่สาเท่านั้นที่รู้เรื่อง แม้แต่ริชชี่ฉันก็ไม่กล้าบอก “แล้วมึงจะอยู่คอนโดต่อไหม มาอยู่กับกูก็ได้นะ” “ไม่เป็นไรตอนนี้กูยังพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง เดี๋ยวกูไปดูหอพักที่ราคาถูกกว่านี้ กูไม่รู้ว่าคลอดลูกมันต้องใช้เงินเท่าไหร่” “อืมเดี๋ยวกูจะไปหามึงบ่อยๆนะ” “สามีอีกเรื่องที่กูอยากขอร้องมึง” “อะไร” “เรื่องของกูอย่าบอกริชชี่นะ ห้ามบอกเด็ดขาด” สาได้แต่พยักหน้าแต่ในหัวกับคิดถึงคืนวันเกิดของเธอ วันนั้นเธอเห็นเอวานั่งอยู่ที่บาร์กับวายุแต่พอหันไปอีกทีก็ไม่เจอเพื่อนแล้ว โทรหาก็ไม่รับสาย หวังว่ามันจะไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม