สืบประวัติ
1170 คำ
หลายวันผ่านไป
วายุยังคงสืบประวัติของเอวาและวันใหม่จนไม่เป็นอันทำอะไร วันนี้มีประชุมพรรคก็เอาแต่เหม่อจนผู้เป็นพ่อต้องให้กลับก่อน ใช่ว่าวายุจะกลับบ้านแต่วายุกับขับไปยังตลาดชาญเมืองเพื่อไปแอบดูเอวาที่กำลังขายเสื้อผ้าแม้อากาศจะร้อนเหมือนซ้อมตกนรก
เสียงเด็กตัวเล็กกำลังเรียกลูกค้าไม่หยุดนี่เอาลูกมาทำงานเลยเหรอเกินไปแล้วใช้แรงงานเด็กมันไม่ดีนะ ผมยืนดูอยู่ไกลๆจนเห็นผู้ชายที่เคยอุ้มวันใหม่เดินมาช่วยผมก็เลยต้องถอยออกมา แรดเนอะวันก่อนยังมีอะไรกับผมอยู่เลย
อีกด้าน...
//วาริส//
การมาพบคุณหมอประจำตระกูลในครั้งนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้แม้แต่เด็กฝึกงานที่ชื่อนารี มาฝึกงานไม่ถึงวันเสร็จวายุในห้องทำงานเลย
“คุณวาริสคิดจะทำอะไรคะ”
“นุช ช่วยคิดย้อนไปหน่อยได้ไหมว่าเอวากับไอ้น้องชายของฉันมันมีความสัมพันธ์กันขนาดไหน”
“ตายจริง อย่าบอกนะคะว่าวันใหม่เป็นลูกของคุณวายุ” นุชอดีตผู้จัดการของเอวาทำสีหน้าตกใจ
“คิดว่าใช่ ไอ้วามันเป็นคนบอกเองว่ามันกินเอวาไปแล้วแต่ฉันไม่รู้เรื่องเลย แถมเอวาหายไปก่อนที่จะมีข่าวว่าท้องอีก”
“เรื่องนี้ต้องถามสาค่ะ นุชกับเอวาไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด สามันเป็นเพื่อนของเอวามันต้องรู้ค่ะ แล้วถ้าเกิดวันใหม่เป็นลูกของคุณวายุขึ้นมาจริงๆจะทำยังไงคะ”
“ฉันพูดตรงๆนะนุช ฉันไม่อยากให้ผลมันมาลงที่ไอ้วาเลย มันต้องเอาชนะเอวาแน่ๆ”
วาริสได้แต่คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เธอพลาดเองที่ดึงน้องชายเข้ามาทำงานด้วยในช่วงที่น้องชายยังทำตัวเละเทะ ถ้าวันใหม่เป็นลูกของน้องชายเธอจริงๆสิ่งแรกที่น้องชายตนจะต้องทำคือบีบเอวาแล้วเอาลูกมาเลี้ยงแน่นอน
“อาหมอคะ เรื่องนี้อย่าบอกคุณพ่อนะคะ”
“วาริสแน่ใจนะ ถ้าเจ้าวามันรู้มันล้างผลาญแน่”
“นั่นแหละค่ะที่วาริสกลัว ถ้าเกิดวันใหม่เป็นลูกของไอ้วาจริงๆวาริสจะส่งเสีย รับผิดชอบค่าเทอม ให้ชีวิตใหม่กับทั้งสองคน ที่ผ่านมาวาริสติดตามเอวาตลอดเธอต้องสู้ชีวิตจนวันคลอดเลย พวกเขาควรได้รับสิ่งที่ดี”
“แล้วเจ้าวาล่ะ จะปล่อยให้มันโง่อยู่แบบนี้เหรอ”
“เรื่องนั้นวาริสคิดไว้แล้วค่ะแต่ต้องรอผลก่อนจะได้ไปคุยกับแม่เด็ก”
“ก็ได้เดี๋ยวอาจัดการให้”
//วายุ//
ตอนนี้พายุฝนกำลังมาผมเลยเข้ามานั่งในรถเพื่อดูสถานการณ์ด้านนอก ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันกำลังช่วยเอวาเก็บร้านแม้แต่วันใหม่ก็ช่วยเก็บของ ทำไมถึงน่ารักแบบนี้นะ
ครืดดด
“ฮัลโหลได้เรื่องไหม”
[ครับคุณวายุ เด็กที่ชื่อวันใหม่ในใบแจ้งเกิดไม่ได้ใส่ชื่อบิดาครับ ส่วนผู้ชายที่ชื่อตุลย์เป็นลูกของอาจารย์มหาวิทยาลัยที่คุณเอวาย้ายไปเรียน]
“แค่นี้เหรอมีอะไรที่มันอัพเดทกว่านี้ไหม”
[เอ่ออ ผมว่าคุณวายุลองนึกดีๆนะครับว่าคุณวายุป้องกันหรือเปล่า วันนั้นถุงยางไม่แตกแน่ใช่ไหม]
คำพูดของนักสืบทำให้วายุนึกถึงเหตุการณ์ที่ริชชี่เจาะถุงยาง ถามว่าผมรู้ได้ไงวันนั้นผมหยิบซองถุงยางแต่น้ำมันหล่อลื่นมันซึมออกมาผมเลยเช็คดูจนรู้ว่าถุงยางมันถูกเจาะ แต่ครั้งนั้นผมยังไม่ได้คบกับริชชี่แล้วห้องพักของผมก็มีแค่ผม ไอ้ปอนด์ เกรซ และเด็กคนอื่นที่ผมพาขึ้นไปทุกคนล้วนแต่ใช้ถุงยางที่ผมเตรียมเอาไว้ยิ่งไอ้ปอนด์มันยิ่งเซฟเพราะมันเตรียมของมันมาตลอด
เปรี้ยง!!!
เสียงฟ้าดังสนั่นผมเลยหันไปดูด้านนอกไอ้ตุลย์มันกำลังอุ้มวันใหม่ขึ้นรถและกลับไปช่วยเอวาขนของ สายฝนกำลังกระหน่ำลงมาจนข้าวของของเธอเปียกหมด ผมมองดูอยู่ห่างๆจนเอวากลับขึ้นรถไปแล้วผมเลยขับตามมาห่างๆจนเห็นที่พักของเธอที่เป็นเพียงหอพักโทรมๆอย่างกับหพักผีสิง
“อยู่กันไปได้ยังไง รปภ.ก็ไม่มี”
ผมขับรถออกมาท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำมันทำให้ผมคิดแล้วก็คิดจนต้องรีบตรงไปหาริชชี่ที่คอนโด นานมากแล้วที่ผมไม่ได้มาเพราะผมรำคาญริชชี่ เธอชอบพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้ ตลอดเวลาที่คุยกันผมไม่เคยให้สถานะอะไรกับเธอเลยนอกจากเพื่อนร่วมเตียงแต่เธอคิดไปเองและล้ำเส้นผมจนผมต้องจบความสัมพันธ์กับเธอ กลายเป็นว่าเธอยึดคอนโดผมไปเลยต้องโง่แค่ไหนคิดว่าผมมีคอนโดที่นี่ที่เดียวหรือไงกัน
ถึงคอนโดผมก็รีบขึ้นมาเพื่อถามเรื่องเหตุการณ์ที่ผมจับได้เรื่องการเจาะถุงยาง เพียงแค่ประตูเปิดเธอก็โผลเข้ามากอดผมทันที ผมเลยพาเธอเข้ามาคุยด้านในและถามเรื่องเหตุการณ์วันนั้นอีกครั้ง
“ทำไมถึงอยากรู้คะ พูดไปคุณก็ไม่เคยเชื่อเลย ริชชี่ไม่รู้เรื่องจริงๆถุงยางอันนั้นมันเหมือนที่ริชชี่ซื้อมาก็จริงแต่ริชชี่ไม่ได้เจาะแน่ๆ เพราะของริชชี่ยังไม่ได้แกะออกจากกล่องเลย” ริชชี่อธิบายเรื่องจริงทำให้วายุจ้องหน้าเธอเพื่อจับพิรุธ
“อืม”
“ทำไมถึงอยากรู้เรื่องนี้คะ คุณทำไมถึงสงสัยริชชี่แต่กับเด็กในร้านคุณไม่เคยสงสัยเลยเหรอ”
“เกรซเนี่ยนะ”
“ใช่ค่ะ มันเองก็อยากได้คุณวายุจนตัวสั่น” ริชชี่เบะปากทันทีเพราะเธอกับเกรซก็มีปากเสียงกันอยู่บ่อยครั้ง
“โอเค ผมขอกลับก่อนแล้วกันส่วนคุณก็ควรไปจากที่นี่ได้แล้วผมจะขายต่อให้เพื่อนผมแล้วเข้าใจนะ”
ริชชี่รีบโผลเข้ากอดวายุพร้อมกับปล่อยน้ำตาแม้วายุจะผลักยังไงเธอก็ยิ่งกอดรัดยิ่งกว่าหนวดปลาหมึก
“ปล่อยริชชี่!!”
“ชุดนอนบางๆของริชชี่ล่นลงมาจนเห็นเนินอก วายุที่มองมาถึงกับกลืนน้ำลายริชชี่จึงดึงมันลงมาจนเผยให้เห็นความงามด้านใน ร่างของเธอเลยถูกวายุดันลงไปกับโต๊ะทานข้าว
“อ๊ะ!! เล้าโลมก่อนสิคะแบบนี้มันเจ็บ!!”
- ผู้เขียน
