มีนาลืมตัวอยู่ในความเสียใจ มัวแต่ร้องไห้จนปากเผลออ้าออกรับลิ้นของเขาที่แทรกเข้ามาอีกหน คราวนี้นุ่มนวลกว่าครั้งแรก เขาเบาแรงลงแต่ยิ่งกอดเกี่ยวเธอไว้ในอ้อมแขนแน่นขึ้น
หญิงสาวยืนตัวแข็งทื่อเหมือนยอมจำนนหากก็ไม่ใช่เสียทีเดียว เธออยู่ตรงกลางระหว่างขัดขืนและคล้อยตามเขา ใจหนึ่งอยากดีดดิ้นผลักใส แต่อีกใจกลับอยากสนองต่อรสลิ้นที่โรมรันอยู่ภายในนั้น
เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเธออยากเอ่ยปากถาม เธอกำลังโอนอ่อนผ่อนตามเขาโดยไม่ตั้งใจ เหมือนเธอคุ้นเคยกับสัมผัสนี้ ทั้งหน้าอกแข็งแกร่งที่บดเบียดเสียดสี ทั้งรสชิวหาที่ทำให้เลือดสาวร้อนรุ่มอยู่ภายใน มีนายืนตัวแข็งเหมือนหุ่น แต่ปากของเธอกำลังเก็บกลืนความวาบหวามและซึมซับมันไว้ที่ใต้บึ้ง
ทว่าเพียงครู่ชายหนุ่มก็เลื่อนใบหน้าออก ปล่อยให้ริมฝีปากของเธอเป็นอิสระด้วยรู้สึกถึงรสเค็มของน้ำตาที่หลั่งไหลลงบนแก้ม แม็กเซ็นคลายอ้อมแขน ผละออกจากหญิงสาวที่ยืนโงนเงนหากก็พยายามทรงตัว
