เปลือกพระเนตรค่อยๆ เปิดออกทอดพระเนตรแสงลอดผ่านจนต้องปิดอีกครั้ง กษัตริย์มาซาฮฟาปรับสายพระเนตรแล้วกวาดสายพระเนตรมองรอบๆ ห้องเพียงเท่านั้นพระองค์ก็รู้ชัดแล้วว่าอยู่สถานที่แห่งใด ทรงเห็นบรรดาพระสนมและสตรีถวายตัวเต็มห้อง ทรงทอดพระเนตรหาใครบางคนแต่กลับไม่พบ
อารีมารู้สึกตัวมองสบพระเนตรฝ่าบาทเข้าพอดี พระสนมรีบจับพระหัตถ์น้ำตารื้นด้วยความยินดี
“ฝ่าบาท พระองค์ฟื้นแล้วเหรอเพคะ เป็นอย่างไรบ้าง”เธอถามเห็นสีพระพักตร์แล้วฝ่าบาทจงทรมานน่าดู
“ขอน้ำ...”ทรงตรัสเสียงแผ่ว
ซากิน่ารีบรินน้ำใส่แก้วส่งให้อารีมาเพื่อถวายต่อฝ่าบาท
“ช่วยตามท่านคาซาลมาหน่อย”อารีมาสั่ง ปารตีรีบอาสา สตรีในห้องต่างตื่นนอนรุดเข้ามารุมล้อมบริเวณพระแท่นบรรทมด้วยความเป็นห่วง
“พวกเจ้ากลับไปกันก่อนเถอะ เราอยากพักผ่อน”พระองค์ไม่ต้องการถูกรุมล้อมเช่นนี้ บรรยากาศยิ่งชวนให้อึดอัด คนที่อยากเห็นหน้ากลับไม่มา ขนาดพระองค์ทรงประชวรขนาดนี้ยังไม
