ตำหนักพระสนมอารีมาถูกจัดแต่งด้วยดวงไฟจำนวนเล็กๆ ประดับประดาตามต้นไม้ ตรงกลางสนามหญ้ามีโต๊ะไม้โอ๊คคลุมผ้าสีฟ้าอ่อน ลานด้านข้างเป็นส่วนของการทำอาหารนางกำนัลต่างสะละวนกันวุ่นวาย เจ้าของตำหนักกอดอกกระหยิ่มในใจมองดูผลงานด้วยความพึงพอใจ
“งานเตรียมเรียบร้อยแล้วเพคะ” อันจาทูลต่อพระสนม
“ข้าจะไปแต่งตัว” อารีมากล่าวเรียบๆ แล้วเดินเข้าสู่ตำหนักเพื่อจัดการประทินโฉมตนเองไม่ให้แพ้ผู้ใดตามนิสัยส่วนตัว
เวลาผ่านไปเกือบสามชั่วโมงพระนางปรากฏตัวในงาน แขกเหรื่อที่เชิญมากันพร้อมพรั่งแล้ว ไม่เว้นแม้กระทั่งเจ้าชายเซบาส หญิงสาวตรงดิ่งไปยังพระองค์ในทันทีเพื่อทักทาย
“หม่อมฉันถวายความเคารพเพคะเจ้าชาย” เธอย่อกายแล้วยิ้มยั่ว
ทรงพยักพระพักตร์ช้าๆ เป็นเชิงตอบรับ กวาดพระเนตรมองรอบๆ ก่อนหันมาสบตากับพระสนมอารีมา
“เหตุใดข้าไม่เห็นนิลลนา” ทรงตรัสถามทันที
“นางมาช้าหน่อยเพคะ”
“งั้นเหรอ” ทรงครุ่นคิด “เรานึกว่านางจะใจร้อน
