เธอหันหน้ามาสบพระเนตร “จนกว่าฝ่าบาทจะปล่อยให้หม่อมฉันกลับเมืองไทย”
“ข้าทำแบบนั้นไม่ได้!”
หญิงสาวช้อนสายตามองเม้มริมฝีปากแห้งผากแน่น ขนาดป่วยยังทรงเห็นแก่พระองค์เอง ไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร จับขังทั้งที่ไม่มีความผิด
“ทำไมไม่ปล่อยให้หม่อมฉันตายไปเลยล่ะเพคะ จะได้สมใจพระองค์!”หญิงสาวประชด
“นี่เจ้า!” ทรงกัดพระทนต์ “ข้าไม่เคยอยากให้เจ้าเป็นอะไรนิลลนา ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นเพราะความดื้อรั้นของเจ้าเองทั้งนั้น!”
คนตัวเล็กนิ่งงันสุดท้ายพระองค์ก็ยังโทษแต่ตัวเธออยู่ดี แล้วจะสู้รบปรบมืออะไรได้ในเมื่อตัวเธอเป็นแค่คนธรรมดาไม่ใช่เจ้าหญิงมียศสูงศักดิ์ที่ไหน ทรงเป็นประมุขของประเทศมีสิทธิ์ทุกอย่างจะทำอะไรก็ได้อยู่แล้ว
ทรงระงับแรงโทสะของพระองค์เองเมื่อทอดพระเนตรคนป่วย เข้าใจว่าตนก็ผิดไม่ใช่น้อยเลยนางเป็นคนไทยการปรับตัวไม่เหมือนชาวซากวัย สภาพอากาศที่นี่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เลยทำให้นางรับสภาพไม่ได้
“เ
