ราชองครักษ์หนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของเขาเอง หากไม่ตามจับตัวและแจ้งเรื่องนี้ให้ฝ่าบาททราบนาเดียคงไม่ต้องรับเคราะห์เช่นนี้ แต่ยังไงเสียหน้าที่ต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด เขาคงหวังแค่สักวันเธอจะเข้าใจความรู้สึกที่เขามี
ร่างบางรีบจัดแจงสำรวจแผลรู้สึกสะท้อนในอก ความจริงเธอควรเป็นคนโดนเสียมากกว่า เจ็บใจนักฝ่าบาทไม่มีพระทัยเมตตาบ้างหรือไง นาเดียเป็นเพียงสตรีตัวเล็กนางหนึ่งแต่พระองค์กลับทรงสั่งทหารเฆี่ยมตีราวกับทาสก็ไม่ปาน ผิวเนื้อโดนแส่มีหรือจะทานทนได้
“นาเดียทนเจ็บหน่อยนะฉันจะทายาให้”
“ค่ะ”
คนเจ็บเม้มริมฝีปากทันทีที่แผลโดนยามันไม่เจ็บมากดูเหมือนสรรพคุณยาจะช่วยบรรเทาอาการปวดได้ดี เมื่อครู่ได้ยินเสียงแว่ว ใครกันที่มาเยือนถึงที่นี่
“เมื่อครู่ใครมาเหรอคะคุณนิลลนา?”นาเดียเอ่ยถามขณะที่หญิงสาวกำลังปิดเสื้อลง
“อัสลันน่ะ เอายามาให้”
“ท่านอัสลันนะหรือคะ”เธอถามด้วยความแปลกใจ
“ใช่จ้ะ”
