“คุณธีร์ ค่อยๆ เดินได้ไหมคะ ขาไม่เจ็บแล้วหรือไง ทำไมไม่ยอมใช้ไม้ค้ำยัน” มนพัทธ์เงยหน้าจากงานที่กำลังก้มหน้าก้มตามองอยู่รีบถลาเข้าไปประคองธีภพเมื่อเห็นจากหางตาว่าเขาลุกพรวดขึ้นจากโต๊ะทำงาน
“ฉันเดินได้ปรกติแล้วน่า” เสียงบอกอ่อนใจ ชาชินเสียแล้วเมื่อถูกประคบประหงมเหมือนเด็กจากที่ต้องหย่ากันทันทีที่ออกจากโรงพยาบาลจิดาก็สร้างเรื่องจนต้องป่าวประกาศว่าเขากับมนพัทธ์แต่งงานกันจนทะเบียนสมรสได้รับการต่ออายุอัตโนมัติ
จากที่ควรจะดีรับอิสระสุดท้ายมนพัทธ์ก็ยังวนเวียนข้างกายอยู่ในสายตาตลอด เพื่อแก้ข่าวธีภพจำได้ว่าหลังจากวันที่เกิดข่าวใหญ่ เขากลับมาบ้านและได้บอกความจริงเรื่องความจำของเขากับบิดามารดาได้แล้วและยืนยันว่าจะหย่ากับมนพัทธ์ เพราะมัวแต่อึ้งบิดาเลยไม่ได้ต่อว่าเขาแต่รีบวกมาคุยส่วนตัวเรื่องมนพัทธ์แทน
“ตาธีร์ พ่อยอมรับว่าผิดหวังที่แกไม่รักหนูมนและกำลังจะหย่ากัน แต่พ่อขออย่างหนึ่งว่าขอให้เวลามันยาวนา
