คนอื่นเข้าใจว่าเขาความจำเสื่อมก็จริง แต่มนพัทธ์ก็ยังลุ้นในใจว่าเขาคงไม่ความทรงจำเสื่อมจนลืมว่าจิดาเคยทรยศเขาขนาดไหน
“หล่อนมายืนเสนอหน้าทำอะไรที่นี่ ออกไปก่อน ฉันจะคุยกับธีร์” หลังจากผละจากอ้อมกอดของธีภพก็หันมามองมนพัทธ์แล้วเอ่ยไล่ ถ้อยคำพูดไม่รื่นหูแตกต่างจากดวงหน้าสวยคมที่แต่งแต้มมาอย่างดีเอาเสียเลย
“มน ไม่ต้องไป” ระหว่างที่มนพัทธ์กำลังยืนหน้านิ่วละล้าละลังอยู่ เสียงทุ้มของธีภพก็ดังขึ้น ผู้หญิงสองคนในห้องทอดมองเขาพร้อมกัน “คุณช่วยบอกที ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”
“อะไรกันคะธีร์” จิดาผงะถอยห่างจากธีภพ แม้แต่แขนที่ข้างหนึ่งที่ไม่ได้เจ็บปวดก็ไม่ขยับเขยื้อนตอบสนองอ้อมกอดตน ทำให้หญิงสาวถอยมายืนนิ่วหน้า
ความฉับไวของมนพัทธ์ที่แค่มองตาธีภพปราดเดียวก็เห็นแววขอความช่วยเหลือ ยิ่งกว่าอยู่หน้ากล้อง หล่อนเล่นละครได้ในบัดดล
“เขาเป็นอดีตคนรักของคุณธีร์ค่ะ คุณจิดา นางเอกดังของช่องสองสี คุณธีร์จำไม่ได้เหรอคะ
