มนพัทธ์ชั่งใจว่าจะนั่งแท็กซี่หรือรถเมล์ในขณะที่หล่อนยืนอยู่ป้ายรถเมล์ไม่ไกลจากโรงแรมมากนัก ตัวหล่อนเองนั้นได้ค่าสินสอดมากมายและผู้เป็นป้าให้หล่อนเก็บทั้งหมดหากแต่หล่อนก็รวบรวมไว้ในเซฟไม่ได้เปิดมาใช้ทุกวันนี้ก็ใช้เพียงเงินเก็บตนเองที่ร่อยหรอลงทุกวันจนต้องของานธนาทำ
ดังนั้นรถเมล์คือคำตอบ หน้าปากซอยเข้าบ้านมีป้ายรถเมล์ที่นั่งต่อเดียวจากที่ทำงานถึง นับว่าวันนี้ไม่ได้เลวร้ายเกินไปนัก
“น้องมน รอรถเมล์เหมือนกันเหรอครับ”
เสียงเรียกทำให้หันขวับไปมอง เอกสิทธิ์ รุ่นพี่ในแผนกที่เลิกงานในเวลาไล่เลี่ยกันเอ่ยทักเมื่อเจอกันที่ป้ายรถเมล์ เขาคงสงสัยอยู่ในใจว่ามนพัทธ์ทำไมต้องรอโดยสารรถเมล์สายตาเขาบอกอย่างนั้น แต่เขาไม่กล้าถาม
หญิงสาวเห็นแก่มารยาทอันดีที่เขาไม่ถามโต้งๆ จึงชวนเขาคุยเรื่องอื่นระหว่างรอ โดยเฉพาะเรื่องในที่ทำงานและเรื่องบุคลิกของเพื่อนร่วมงานแต่ละคนที่จะช่วยให้หล่อนได้ทำงานราบรื่นขึ้น เพราะฝ่
