[บทบรรยาย :: ริคุ ]
ผมไม่สามารถเข้าใจคำพูดเเละการกระทำของพี่ครามได้เลยตอนนี้ หลังจากที่เขาอ่านจดหมายนั่นจนตอนนี้เขาก็เงียบซึมเเล้วไม่ยอมพูดอะไรกับผมอีกเลย คืนนี้เที่ยวบินกลับของผมตอนไฟท์สี่ทุ่ม ผมก็ต้องเดินทางกลับญี่ปุ่นเเล้วล่ะ คงอยู่ดูเเลพี่่ครามต่อไปไม่ได้เเล้ว
ตอนนี้ผมมีเเค่กล้องโพลารอยด์ตัวนึง เเถมตอนนี้เเบตมือถือ พาวเวอร์เเบงค์น็อกเอ้าท์หมดมันทุกอัน เมื่อคืนกะว่าจะชาร์จที่โรงพยาบาลเเล้วก็ลืมอีก มัวเเต่ห่วงเขานั่นเเหละ
ผมกลัวว่าโซ่จะห่วงผมในเรื่องนี้แค่นั้นเอง เพราะตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่ยอมมาเจอหน้าผมอีกเลย ผมก็อึดอัดไม่แพ้กัน แต่ทำยังไงได้ผมรักเขาไม่ได้จริงๆ
"เราจะไปที่ไหนหรอครับ” ผมเริ่มทำลายกำเเพงความเหงาระหว่างเราสองคนก่อน เพราะถ้าไม่พูดเเล้วเงียบอยู่เเบบนี้ผมคงได้อึดอัดตายกันพอดี
"พัทยา"
"ไปอีกเเล้วหรอ"
"ก็ไปตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน.."
"อื้ม..."
ผมหยักหน้าเเล้
