บทที่ 20 บางอย่างที่บอกไม่ได้

1172 คำ

เมื่อคืนฉันได้นอนห้องของแทนไทด้วย อย่าแซวฉันนักเลย ตอนนี้ฉันว่าเขาก็คงชอบฉันบ้างแล้ว เพราะเมื่อเช้าเรายังคุยกันดี ๆ อยู่เลย “ตอนนี้ฉันเริ่มงงแล้วว่าแกจะมีความสุขหรือจะเศร้า เมื่อวานเห็นหน้าบูด แต่วันนี้กลับยิ้มทั้งวัน อย่าบอกนะว่ามีอะไรดี ๆ เกิดขึ้น” “มี” ฉันตอบนัตตี้ก่อนจะเม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความเขินอาย “แทนไทกลับมานอนที่คอนโดแล้ว” “ห๊า อย่าบอกนะว่า...ที่คอแก” “อ๊ะ แกเห็นเหรอ” ฉันรีบหยิบเอากระจกขึ้นมาส่องดูที่ต้นคอ แต่ก็เห็นรอยสีแดงเล็กน้อยเท่านั้น ก็เลยหยิบเอาแป้งพัฟมาแท็บ ๆ ทับรอยลงไป ทว่า “เฮ้ย แก...แกมีอะไรกับน้องเขาทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เป็นแฟนกันเนี่ยนะ แต่พอกับควินตันที่เป็นแฟนกันจริง ๆ แกไม่เห็นทำแบบนี้เลย” “หือ ฉันว่ามันเกิดจากความรักว่ะ” ฉันว่าขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส “คือฉันรู้สึกว่าเซ็กซ์กับความรักมันมาด้วยกัน พอฉันเริ่มรักเขา ฉันก็รู้สึกมีความต้องการขึ้นมา อยากให้เขาจับ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม