“7 วันนานไปครับมาดาม ถ้ามาดามอยากอุ้มหลาน เดี๋ยวผมจะขยันทำการบ้านทุกคืนเลยนะครับ”
เจ้าของนัยน์ตาสีทอง ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้สีขาว จากที่ตอนแรกหงุดหงิดโมโหเล็กน้อยที่ถูกแกล้งเอา ตอนนี้ก็เริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างแล้ว และชักอยากจะกลับเข้าไปในห้อง ไปถูหลังให้ภรรยา เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลซู่ซ่าอยู่ตลอดเวลา
คำตอบของลูกชายทำให้มาดามแคทลีน กับบุพการีทั้งสองของมธุรินต่างก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความถูกอกถูกใจเสียหนักหนา
“ถ้างั้นก็รีบๆ ทำเข้าลูก พวกแม่อยากอุ้มหลานแล้ว”
มาดามแคทลีนเอ่ยสั่งพร้อมด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขที่ประดับไปทั่วใบหน้า จากนั้นก็เจรจาเอ่ยต่อรองกับลูกชายต่อ
“เดี๋ยวแม่จะเปิดประตูห้องให้ แต่มีข้อแม้ว่าราล์ฟต้องพาน้องไปฮันนีมูนทุกวันเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์เต็ม ถ้าราล์ฟไม่ตกลง แม่จะสั่งพักงานราล์ฟเป็นเวลาสามเดือน”
ราล์ฟส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ไม่รู้ว่าควรดีใจหรือเปล่า ที่มารดาอนุญาตให้หยุดงา
