“เฮ้ย! อะไรกันเนี่ย”
ราล์ฟสบถอยู่ในลำคอ ก่อนจะลองบิดลูกบิดเพื่อเปิดประตูอีกครั้ง แต่เขาก็ยังคงคว้าน้ำเหลวเหมือนเดิม เพราะดูท่าว่าประตูห้องจะถูกล็อคจากด้านนอกอย่างแน่หนา
“ฝีมือมาดามแน่เลย”
ราล์ฟบ่นอุบด้วยเชื่อว่าต้องเป็นฝีมือมารดาของตนเองอย่างแน่นอน เขากระแทกเท้าตีสีหน้าบูดบึ้งเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ก่อนจะโยนกระเป๋าเอกสารดังโครม! ไปบนโต๊ะทำงานด้วยความหงุดหงิดใจ ที่ตนเองเสียรู้มารดาเข้าให้จนได้
มธุรินผุดลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงวัตถุหนักๆ ตกกระทบพื้นไม้ พอหันไปเห็นสามีเดินตีสีหน้าบึ้งตึง กระแทกตัวลงนั่งบนเตียงเต็มแรง ก็อดที่จะออกปากเอ่ยถามไม่ได้
“อ้าว! ไหนบอกว่าจะไปประชุมล่ะคะ หรือคุณราล์ฟเปลี่ยนใจแล้ว”
“ประตูห้องถูกล็อคจากด้านนอก”
ราล์ฟเค้นเสียงตอบด้วยความโมโห ก่อนจะกระชากเสื้อสูทและเนคไทออกจากลำตัว พร้อมกันนั้นก็หันไปถลึงตาใส่ภรรยา เมื่ออีกฝ่ายหลุดเสียงหัว
